Jesekiel David Kirszenbaum (1900–1954). Uczeń Bauhausu

Na nowo obudzona chęć do życia Kirszenbauma przejawiała się w licznych podróżach, które odbył w następnych latach. W latach 1948-1949 podróżował po Brazylii, kraju, którego tropikalny krajobraz i ludzie, stały się dla niego inspiracją do tworzenia niezwykle kolorowych i częściowo naiwnych obrazów. Jego „Brazylijka z dzieckiem“,[99] „Brazylijka z koszem“,[100] „Brazylijskie maski“[101], „Brazylijski chłopiec z latawcem“ (zdj. nr 53) oraz trzy lata później wykonana z pamięci praca „Festa de São João in São Paulo“ (zdj. nr 54, 55), charakteryzujące się kolorowymi płaszczyznami i czystymi barwami, powstały pod wpływem fowizmu i malarstwa rdzennych mieszkańców Brazylii, nie są one także pozbawione wizjonerskich eksperymentów kolorystycznych. W Brazylii Kirszenbaum spotkał się również z przyjaznym przyjęciem i poznał nowych ludzi, między innymi pochodzącego z Wilna żydowskiego malarza i przedstawiciela Drezdeńskiej Secesji Lasara Segalla (1891-1957), który od 1924 roku mieszkał w São Paulo. W 1948 wystawił swoje prace w Galeria Domus, wiodącej galerii sztuki w São Paulo, oraz w Instituto de Arquitetos do Brasil w Rio de Janeiro.

Po powrocie w 1949 roku do Paryża otrzymał francuskie obywatelstwo. W tym samym roku wykonał ilustracje do 50-stronicowego tomiku poezji „Paroles à face humaine“, którego autorem był niemiecko-francuski pisarz i poeta Frédéric Hagen (Friedrich Hagen, 1903-1979). Publikacja z ośmioma ilustracjami Kirszenbauma ukazała się w nakładzie 500 numerowanych egzemplarzy w paryskim wydawnictwie GLM, którego założycielem był surrealistyczny poeta Guy Lévis Mano (1904-1980). Kirszenbaum do końca życia pozostawał z Hagenem, który w 1933 roku również wyemigrował do Francji, w bliskiej przyjaźni.[102] W latach 1948-1950 artysta odbywał podróże do Maroka i Włoch,[103] gdzie zainteresował się malowaniem natury, głównie egzotycznych owoców i roślin. Dwie, martwe natury z 1952 roku,[104] z których jedna znajduje się obecnie w zbiorach Narodowego Centrum Sztuk Wizualnych w Paryżu,[105] przywodzą na myśl podobne motywy z obrazów Cézanne'a, aczkolwiek umiarkowany kubizm tych prac przypomina raczej Picassa. Z kolei nowy motyw - paryska rzeźnia, przed którą kobiety z koszami na zakupy spacerują z pieskami,[106] swą kolorową tonacją i naiwnie przedstawionymi postaciami nawiązuje do obrazów o tematyce brazylijskiej.

W tym samym czasie prace Kirszenbauma o tematyce religijnej, również te, w których łączył motywy chrześcijańskie z żydowskimi, znajdowały zainteresowanie opinii publicznej. W 1951 roku Waldemar George (Jerzy Waldemar Jarociński, 1893-1970), znany polsko-francuski krytyk sztuki, napisał w ośmiostronicowym katalogu retrospektywy prac Kirszenbauma w Galerie André Weil przy Avenue Matignon 26 obejmującej obrazy, akwarele i gwasze artysty: Kirszenbaum w dużej mierze przyczynił się do ożywienia żydowskiego malarstwa, którego duch jest ściśle związany z żydowską poezją. Podobnie jak inni ilustratorzy Starego Testamentu doświadczył wielkiej siły oddziaływania Legenda aurea - „Złotej legendy“ zawierającej znane z przekazów pozabiblijnych żywoty świętych. „Synagoga“ i „kościół“ (judaizm i chrześcijaństwo) w dziełach tego Widzącego (znaczy Kirszenbauma), z fascynacją w oczach obserwującego wszechświat, nie zaprzeczają sobie, ale się nawzajem uzupełniają.[107] W 1953 artysta zaprezentował swoje prace w Galerie Au Pont des Arts przy Rue Bonaparte 6, która przy tej okazji wydała bibliofilską edycję chasydzkich Legend I.L. Peretza w nakładzie 100 egzemplarzy z reprodukcjami dziesięciu akwarel Kirszenbauma; słowo wstępne napisał Waldemar George.[108] Ilustracje Kirszenbauma stanowią głównie rekapitulację wcześniejszych motywów, między innymi ślepego skrzypka, rabina studiującego Talmud i nosiwodę ze Staszowa. Jest wśród nich także jedna, dotąd nieznana scena kuglarska (patrz PDF 3).