Olga Boznańska. Kraków – Monachium – Paryż

W 1896 roku „Dziewczynkę z chryzantemami“ można zobaczyć dwukrotnie: pierwszy raz na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Berlinie, drugi zaś raz w wiedeńskim Sommersalon. Z kolei „Dziewczynka w ogrodzie“ z tego samego roku (zdj. nr 25), jest przede wszystkim interesującym studium koloru. W 1898 roku powstaje obraz „Dwoje dzieci na schodach“ (zdj. nr 26), który w tym samym roku, roku, w którym Boznańska przenosi się do Paryża, zostanie wystawiony - pod tytułem „Dwie czerwone dziewczynki“ - na wystawie artystki w paryskiej galerii Georgesa Thomasa. Po wystawie krakowskiego TPSP w 1904 roku zostanie on zakupiony przez obszarnika Edwarda Aleksandra Raczyńskiego (1847-1926) do jego galerii malarstwa mieszczącej się w rodzinnej posiadłości w Rogalinie. Obraz „dziewczynek“ Boznańskiej zdradza jej sympatię do malarstwa symbolistycznego, nawet jeśli nie daje się ona jednoznacznie potwierdzić. Posągowa postawa i statyczne spojrzenie, biała chusteczka i te białe chryzantemy mogłyby nawiązywać do portretu młodej kobiety z obrazu Franza von Stucka „Innocentia“ (1889, Kolekcja Manoukiana w Paryżu), trzymającej przed sobą białą lilię, symbol niewinności. Obraz Stucka jest wystawiony na corocznej wystawie Zrzeszenia Artystów [Münchner Künstlergenossenschaft] w Monachium w 1889 roku i natychmiast zostaje sprzedany. Wszelkie tego rodzaju elementy na obrazie, jak kamienne spojrzenie, złocisty kolor włosów, białe woalki, czerwone suknie i bluzki, kapelusze wyglądające jak aureole, symbolizują stadium rozwoju kobiety pomiędzy dzieciństwem a budzącą się erotyką. Takież studia, podobnie jak i nastrój wzruszenia towarzyszący macierzyństwu, były również udziałem innych twórców tego nurtu, jak: Pierre Puvis de Chavannes, Dante Gabriel Rossetti, Giovanni Segantini czy też Edvard Munch.

W kolejnych latach, niezwykły sukces Boznańskiej, który przyniósł jej portret Paula Nauena, wyjaśnia nieustannie rosnącą liczbę podróży i wystaw, w których artystka uczestniczy. W 1894 roku jest obecna na Międzynarodowej Wystawie Sztuki stowarzyszenia Secesja Monachijska [Internationale Kunst-Ausstellung der Münchner Secession], prezentując na niej jeden bliżej nieokreślony portret oraz pastelowe wizerunki Rosjanki, niejakiej „Panny Komonovskiej“, i Rosjanina określonego jako „Pan Sviatlovsky“.[32] Na Wielkiej Wystawie Sztuki w Berlinie wystawiono jedno studium oraz obraz „Matka i dziecko“.[33] Z kolei podczas czwartej wystawy londyńskiego Society of Portrait Painters w gmachu New Gallery przy Regent Street artystka otrzymuje wyróżnienie za portret niemiecko-angielskiej śpiewaczki operowej Marii Bremy (1856-1925).[34] Poza tym, że przeprowadza się do nowej pracowni przy Georgenstraße w Monachium (zdj. nr 27), odwiedza ponownie krewnych w Paryżu i udaje się w podróż po Europie, podczas której zwiedza Wiedeń, Berlin, Weimar, Walencję, Awinion, Genewę, Rapperswil i Mediolan.