Jeremiasz Falck

Z paryskiego okresu twórczości Falcka zachowała się spora ilość przedstawień o tematyce religijnej: rycinę „Narodziny Chrystusa“ rytował rzekomo na podstawie obrazu Paola Veronesego (1528-1588) (Block, poz. 3). Ryciny „Maria jako Królowa Niebios“ i „Adoracja pasterzy“ według Jacopa Palmy (przypuszczalnie Młodszego zwanego Palma il Giovane, 1548-1628) widział Block w kolekcji Pawlikowskiego we Lwowie, a „Pannę z Jezusem“ według Justusa van Egmonta w muzeum we Wrocławiu (Block, poz. 5, 7, 11). „Pannę Marię z Jezusem i Janem Chrzcicielem jako dziecko“ rytował Falck na podstawie obrazu francusko-flamandzkiego malarza Jacques'a Stelli (1596-1657), nadwornego malarza Ludwika XIII. Za czasów Blocka rycina znajdowała się w jednej z amsterdamskich kolekcji, natomiast dziś, co najmniej podobna wersja, znajduje się w Dunedin Public Art Gallery w Nowej Zelandii (Block, poz. 12, zdj. nr 26). Pracę „Święty Jan Chrzciciel jako dziecko“ widział Block w kolekcji Pawlikowskiego; „Chrzest Chrystusa“ powstał prawdopodobnie na podstawie obrazu Tycjana (1488/90-1576) (Block, poz. 13, 15). Miedzioryt „Chrystus na Górze Oliwnej“ przedstawiający rzeszę aniołów prezentujących Narzędzia Męki Pańskiej, wydany przez Le Blonda, sporządził Falck na podstawie obrazu włoskiego malarza Guida Reniego (1575-1642) (Block, poz. 16, zdj. nr 27). „Wyszydzenie i cierniem ukoronowanie Chrystusa“ (Block, poz. 17; zdjęcie tytułowe) rytował na podstawie obrazu Antona van Dycka (1599-1641), który znajduje się w Prado w Madrycie, jednak w wersji, w której w miejscu stojącego z lewej strony żołnierza odzianego w skórę zwierzęcą jest atakujący pies. Rycina „Wielkie Ukrzyżowanie“, również według obrazu van Dycka, znajdująca się obecnie w Amsterdamie, była za czasów Blocka przechowywana w Muzeum Polskim w Rapperswilu (Block, poz. 21).[5] Rycinę pod tytułem „Złożenie Chrystusa do grobu“ wykonał Falck na podstawie obrazu nieznanego autora, a Block widział jej odbitki w Muzeum Czartoryskich i w kolekcji Pawlikowskiego; obecnie jeden egzemplarz jest przechowywany w Rijksmuseum w Amsterdamie (Block, poz. 22, zdj. nr 28). W Paryżu Falck stworzył poza tym dużą ilość wizerunków świętych (Block, poz. 27, 28, 30-33): czy też wreszcie „Czterech Ewangelistów“ w owalnych obwódkach przedstawionych w trakcie pisania z ich atrybutami według obrazów Pietera van Mola (1599-1650) - malarza pochodzącego z Antwerpii, który od 1631 roku prowadził pracownię w Paryżu i w roku 1637 został malarzem nadwornym Ludwika XIII (Block, poz. 34-37, zdj. nr 29 a-d), serię rycin przedstawiających „Dwunastu proroków“ wydaną przez Le Blonda (Block, poz. 38-49) oraz portrety świętych kobiet: Marii Magdaleny, Katarzyny Aleksandryjskiej, Genowefy z Paryża i Klary z Asyżu, wykonanych na podstawie obrazów różnych malarzy i wydanych przez różnych wydawców (Block, poz. 50-53).

Falck wrócił do Gdańska w 1646 roku i pozostał tam na 3 lata, co potwierdzają wspomniane powyżej wpisy w księgach chrztów kościoła św. Piotra i Pawła. W roku 1649 został powołany na dwór królewski w Sztokholmie za sprawą Le Blonda, agenta artystycznego szwedzkiej królowej Krystyny. Z księgi Królewskiej Kamery Skarbowej, opublikowanej w „Albumie Muzeum Narodowego w Rapperswilu“ w roku 1876 (PDF, Block, s. 8), dowiadujemy się, że już w roku 1649 wypłacono artyście wynagrodzenie w wysokości 900 talarów w srebrnych monetach. W 1650 roku udał się do Gdańska na swój ślub z Anną Mercator, po którym wraz z żoną wrócił do Sztokholmu.