Jeremiasz Falck

W tym samym czasie Falck rytował serię portretów postaci historycznych lub zmarłych w ostatnich dziesięcioleciach osobistości, między innymi w 1644 roku portrety: pochodzącego z Torunia astronoma Mikołaja Kopernika (1473-1543, Block, poz. 227, zdj. nr 6) oraz duńskiego astronoma Tycha Brahego (1546-1601, Block, poz. 214, zdj. nr 7), oba według nieznanych oryginałów. Prawdopodobnie w roku 1645 powstał wizerunek orientalnego księcia używającego tytuł „Gran Mogor“, przedstawiający przypuszczalnie Wielkiego Mogoła Indii, Akbara Wielkiego (1542-1605), według obrazu Claude'a Vignona (1593-1670). Rycina pochodzi z wydanego przez Françoisa Langloisa cyklu co najmniej dwudziestu pięciu arkuszy przedstawiających „różne męskie postaci historyczne“, z których tylko jeden rytował Falck (Block, poz. 268, zdj. nr 8). Również w roku 1645 powstały dwa następne portrety na podstawie nieznanych oryginałów. Pierwszy holenderskiego kartografa i wydawcy Willema Blaeu'a (1571-1638, Block, poz. 211, zdj. nr 9) a drugi flamandzkiego anatoma, chirurga i botanika Adriaana van den Spiegla (1578-1625), który jednocześnie został wykorzystany jako strona tytułowa jego dwutomowego dzieła „Opera omnia“ wydanego w tym samym roku w Amsterdamie (Block, poz. 282, zdj. nr 10).

Również w Paryżu powstały prawie wszystkie ryciny Falcka przedstawiające sceny mitologiczne i alegoryczne. Do mitologii greckiej i rzymskiej nawiązał w wykonanym przez siebie cyklu sześciu rycin z przedstawieniami Junony, Ateny, Wenus, Diany, Flory i Parysa (Block, poz. 55-60). Block widział je wszystkie w Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Do cykli ukazujących przedstawienia alegoryczne zalicza się ryciny przedstawiające „Dwanaście miesięcy“, „Pięć zmysłów“, „Cztery pory roku“, „Cztery pory dnia“, „Cztery epoki“, „Cztery części świata“, „Cztery żywioły“ oraz „Cztery strony świata“; zwykle były one wykonane w kilku seriach (Block, poz. 69-154). Ryciny „Styczeń“ i „Marzec“ z cyklu „Dwanaście miesięcy“ według obrazów Joachima von Sandrarta (1606-1688) znajdują się w licznych europejskich zbiorach, a w Niemczech są dziś prezentowane w Staatsgalerie im Neuen Schloss Schleißheim (Block, poz. 81, 82, zdj. nr 11, 12). Do alegorii pór dnia zalicza się też nadal często spotykaną rycinę pod tytułem „Alegoria dnia“. Widać na niej kędzierzawego młodzieńca na tle krajobrazu (podobnie jak na obrazie Sandrarta, na podstawie którego została wykonana), prawą ręką sypiącego kwiaty a w lewej trzymającego pochodnię (Block, poz. 83, zdj. nr 13). Cztery ryciny z pierwszej serii cyklu „Cztery pory dnia“ przedstawiają rzymskie boginie Aurorę, Wenus, Dianę i Prozerpinę z ich atrybutami oraz w strojach i fryzurach z czasów Falcka, będące personifikacjami poranka, południa, wieczoru i nocy (Block, poz. 115-118, zdj. nr 14-17). Seria ta, podobnie jak i druga i trzecia seria tego cyklu, została wydana przez Jeana Le Blonda, a Block widział ją w Muzeum Czartoryskich i w kolekcji Pawlikowskiego (Block, poz. 119-126). W wydawnictwie Le Blonda ukazała się również jedna seria cyklu „Cztery pory roku“, uosobionych przez zakochane pary w siedemnastowiecznych strojach z kwiatami, kłosami zboża, jabłkami i winogronami a także trójzębem, prawdopodobnie do polowania na ryby (Block, poz. 101-104, zdj. nr 18-21). Wydany także przez Le Blonda cykl „Cztery strony świata“, zwany również „Cztery monarchie“, zawiera ryciny przedstawiające króli i cesarzy Asyryjczyków, Medów, Greków i Rzymian w wyidealizowanych i dramatycznych pozach oraz w fikcyjnych szatach antycznych. Zostały one wykonane na podstawie obrazów Claude'a Vignona (Block, poz. 151-154, zdj. nr 22-25).