Pracownie polskich malarzy w Monachium około 1890 roku

Suchodolski właściwie nie był malarzem historycznym. Pecht określa go „malarzem myśliwskim wyróżniającym się subtelnym nastrojem swoich obrazów“,[99] jednakże od czasu studiów na akademii w Düsseldorfie, także w trakcie pobytu we Włoszech i w Monachium, zajmował się przede wszystkim tematami religijnymi, czego przykładem są obrazy: „Św. Cecylia ucząca aniołka gry na organach“ (1857), „Pocałunek Judasza“ (1859), „Najświętsza Panna“ (1863), „Matka Boska“ (1865), „Wizja św. Teresy“ (1876) czy też „Trzej królowie“ (1903). Na tę tematykę wskazuje w pracowni zarówno rzeźba biskupa lub jakiegoś świętego przy drzwiach oraz ołtarz w tylnym pomieszczeniu. Na obrazie stojącym na sztaludze widać dotąd nieznany, najwyraźniej antyczny motyw młodzieńca, który zasnął nad pismami i papierami. Przedstawiony na obrazie ptak jakoś dziwnie koresponduje z wypchaną sową na barokowej szafie, która, ponieważ siedzi na globusie, może być również heraldycznym elementem monachijskiego stowarzyszenia Schlaraffia do pielęgnowania przyjaźni, sztuki i humoru, założonego w 1880 roku na Starym Mieście przy ulicy Neuturmstraße. W 1890 roku, czyli rok po wykonaniu zdjęć pracowni przez Teufla, Suchodolski wziął udział w II Międzynarodowej Wystawie Sztuki (Jahresausstellung von Kunstwerken aller Nationen), która odbywała się co roku w monachijskim Pałacu Kryształowym (Glaspalast), prezentując swój obraz „Marzyciel“,[100] zaś w 1893 roku zaprezentował obraz olejny „Święta Rodzina“.[101] W 1895 roku na wystawie obecna była jego żona Elisabeth von Suchodolska z obrazem „Sterntaler“ (Gwiezdny dukat), on zaś zaprezentował obraz olejny „Idylla“.[102] Rodzina Suchodolskich pozostała w Monachium, gdzie Zdzisław Suchodolski zmarł w 1908 roku. Jego syn, Siegmund von Suchodolski (1875-1935), studiował w Szkole Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule) oraz na Politechnice (Technischen Hochschule), po czym pracował w Monachium jako architekt, grafik użytkowy i ilustrator.

Również Szymon, także Simeon lub Simon, Buchbinder (1853-1908?)[103] miał już za sobą długie i ukończone studia sztuk pięknych oraz bogate doświadczenie zawodowe, gdy w 1883 roku przybył do Monachium. Od 1869 roku studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Gersona, Kamińskiego i Rafała Hadziewicza (1803-1883), po czym pracował w operze dworskiej (Hofoper) we Wiedniu jako malarz-dekorator a następnie kontynuował studia na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1879-1882 studiował w klasie mistrzowskiej Jana Matejki na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W Monachium Szymon spędził czternaście lat, podczas gdy jego starszy brat Józef (1839-1909)[104], również malarz, przebywał w Dreźnie i Monachium w latach 1862-1863 przez prawdopodobnie dwa semestry. Obaj bracia pochodzili z żydowskiej rodziny z okolic Lublina. Józef, pozostając pod wpływem klasztoru Bernardynów w Łukowie, który pokrywał koszty jego artystycznego kształcenia, przyjął chrzest i w Rzymie, później także w Warszawie, zajmował się tematami chrześcijańskimi i malowaniem ołtarzy. Szymon natomiast, tworząc początkowo pod wpływem Matejki, poruszał tematy historyczne, następnie malował sceny rodzajowe z codziennego życia społeczności żydowskiej. W Starej Pinakotece (Alte Pinakothek) w Monachium studiował malarstwo siedemnastowiecznych mistrzów niderlandzkich (Pecht podaje takich jak Frans van Mieris Starszy i Caspar Netscher);[105] w stolicy Bawarii zajmował się tworzeniem zwykle małych prac przedstawiających postacie i wnętrza w stylu baroku holenderskiego, okazując się mistrzem malarstwa miniaturowego.

Początkowo mieszkał i pracował przy ulicy Goethestraße. Pracownia, którą fotografował Teufel (zdj. nr 3, 4), znajdowała się na czwartym piętrze budynku przy ulicy Schwanthalerhöhe 10 w dzielnicy Ludwigsvorstadt, prywatne mieszkanie było w jej pobliżu – w domu przy istniejącej do dziś ulicy Schwanthalerstraße 35.[106] Przestronne atelier sprawia wrażenie raczej skromnego miejsca pracy, w którym fotograf – z braku innych dekoracyjnych elementów - na pierwszym planie ułożył laskę malarską i kilka książek a artystę posadził na fotelu, dając mu do ręki paletę i pędzle. Wyposażenie atelier obejmowało niewiele przedmiotów, takich jak okazała stora, staranie ale bez większej miłości ustawione na gzymsie dzbanki i ozdobne talerze, renesansowy kufer należący do wyposażenia pracowni prawie każdego artysty i kilka instrumentów muzycznych. Buchbinder odnosił sukcesy artystyczne i komercyjne. Wraz z innymi polskimi artystami wystawiał swoje prace w Monachijskim Towarzystwie Sztuk Pięknych. Jego prace odbijały się pozytywnym echem w prasie. Buchbinder pracował także, być może na zamówienie, dla monachijskiej galerii Wimmera (Galerie Wimmer), która została założona w 1825 roku i miała swoją siedzibę na Starym Mieście, przy ulicy Brienner Straße 3 a także w różnych okresach czasu oddziały w Londynie i Nowym Jorku. W 1890 roku galeria sprzedała amerykańskim kolekcjonerom dwa jego obrazy, a w 1891 roku kolekcjonerowi z Nowego Jorku obraz przedstawiający młodego mężczyznę stojącego przed sztalugą o wymiarach jedynie 41 x 24 centymetrów za 16.000 marek.[107] W 1897 roku malarz przeprowadził się do Berlina, gdzie mieszkał prawdopodobnie do końca życia.