Józef Brandt

Dzięki artystycznym sukcesom, swojej pozycji społecznej a także dzięki otwarciu imponującej pracowni przy Schwanthalerstraße, Brandt staje się centralną postacią monachijskiej polskiej kolonii artystycznej, tzw. „Polenkolonie“,[51] czyli owej grupy polskich artystów, którzy od 1828 roku, głównie po powstaniu styczniowym 1863, przybyli do Monachium jako emigranci i studiują na tutejszej Akademii Sztuk Pięknych lub pobierają nauki u prywatnych nauczycieli. Od 1863 do 1875 roku monachijska akademia przyjmuje ponad osiemdziesięciu Polaków. Brandt okazuje się osobą nie tylko towarzyską, ale też gościnną i pomocną wobec przybyłych z Polski młodych studentów. Ponieważ posiada także talent pedagogiczny, już niebawem zakłada w swojej pracowni nieoficjalną szkołę malarstwa. Wśród jego uczniów są między innymi Tadeusz Ajdukiewicz, Jan Chełmiński, Józef Chełmoński, Michał Gorstkin-Wywiórski, Alfred Wierusz-Kowalski oraz pochodzący z Odessy Franz Roubaud, który w 1877 roku przeniósł się z tamtejszej Szkoły Rysunku do Monachium i później odbywał podróże na Kaukaz i do Uzbekistanu. Szczególną opieką objął Brandt Szernera, który był również uczestnikiem powstania styczniowego i zupełnie zubożały przybył do Monachium w 1865 roku, dając mu zakwaterowanie w swojej pracowni.

Młodzi polscy malarze odwiedzający monachijską Neue Pinakothek (Nowa Pinakoteka), czyli kolekcję współczesnego malarstwa, przekonują się, nie bez patriotyzmu, że znajdują się tam także obrazy trzech polskich artystów - Brandta, Maksymiliana Gierymskiego i Wierusza-Kowalskiego: „Jako Polacy mieliśmy ogromną radość zobaczywszy na poczesnym miejscu dwa obrazy Brandta, i to podpisane po polski: ‚z Warszawy‘ i ‚Monachium‘, a nie München. […] W tej tolerancji czuć było delikatność i dużą kulturę Bawarów“,[52] pisze w jednym ze swoich listów Marian Trzebiński, immatrykulowany na monachijskiej akademii w roku 1893. Jeden z obrazów Brandta, jest w posiadaniu Nowej Pinakoteki prawdopodobnie już od 1885 roku, chodzi tu o powstały w tym samym roku obraz „Kosakenpferde im Schneesturm“ (Konie kozackie w śniegu) o rozmiarach jeden na dwa metry. Drugi, mniejszy obraz „Verteidigung“ (Obrona zaścianka), jest niedatowany, lecz podobnie jak pierwszy sygnowany napisem „Józef Brandt z Warszawy, Monachium“.[53]