Karina Smigla-Bobinski - „I am talking about a complex world.“

Karina Smigla-Bobinski urodziła się w 1967 r. w Szczecinie. W latach 1986-87 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1993 r. kontynuowała studia artystyczne na Akademii w Monachium, zdobywając w 2000 r. dyplom z wyróżnieniem w pracowni Gerharda Bergera

Już w instalacji z 1999 r. SILBERSALZ / Sól srebrowa (fot. 1a, b) włączyła do udziału publiczność, która wchodząc do pomieszczenia całkowicie pokrytego ziemią, własnymi krokami odsłaniała pamiątki: zdjęcia, pukle włosów, wstążki i listy przechowywane pod płytami z plexi. Każdy widz odkrywał inny fragment historii, ponieważ przeszłość wg Marcela Prousta „gdy tylko odejdzie w przeszłość, wciela się w jakiś materialny przedmiot”, a nie we wspomnienie stworzone przez umysł (Contre Sainte-Beuve, 1954). Tytuł instalacji odsyła do materializacji przeszłości przez zawarte w fotografii światłoczułe substancje. Tak jak historie zmieniają się wraz z kolejną odkrytą pamiątką, tak zmienia się instalacja. „Dzieło sztuki przestaje do ciebie należeć w chwili, kiedy je opuszczasz. Staje się częścią świata, na który oddziałuje, zmienia go i siebie także w wyniku konfrontacji z innymi.“ (Karina Smigla-Bobinski)

Postrzeganie ludzkiej egzystencji jest także tematem wcześniejszych prac wideo artystki. W pracy wideo AUFTAUCHEN / Wynurzanie (1999 r.; fot. 2a, b), łamiąc konwencjonalne przyzwyczajenia w patrzeniu, instaluje monitor w wydrążonej podłodze, w ten sposób widz patrzy z góry na wynurzającą się bez końca osobę. Wideo TRAUMREISE / Podróż marzeń (2002, fot. 3, wideo) jest surrealistyczną podróżą w świat, przypominającą ludzkie życie. „Jeśli ktoś nas pyta, kim jesteśmy, opowiadamy o sobie jakieś historie” powiedziała Laurie Anderson o swojej płycie Bright Red (1994), z której utwory stanowią tło muzyczne pracy. Wideo jest sekwencją fragmentów wspomnień i stanów ducha w formie poetycko-abstrakcyjnych fraz, w których dotykają się i oddalają od siebie ręce zakochanej pary, krople farb wpadają do wody, przepływają obok siebie, tworzą kompozycje, w końcu ich smugi znikają. Zdjęcia małej dziewczynki są świadectwem wspomnienia, zanim ojciec zabierze ją w podróż. Morski horyzont, odbicia w wodzie i ruch fal symbolizują ustawiczny bieg życia oraz historię życia między jawą a snem.