Janina Kłopocka. Twórczyni znaku Rodła

Natomiast w 1934 roku wykonała drzeworyt Matka Boska Radosna. Madonna z dzieciątkiem w jej wykonaniu niczym nie przypomina standardowych przedstawień. Bardziej przypomina wiejską, skromną dziewczynę. Odziana jest w prostą suknię, bose stopy wspiera na księżycu. Towarzyszy jej czterech aniołów. Wbrew tytułowi Maria nie uśmiecha się, jej twarz wyraża raczej zamyślenie, troskę. Ta praca Janiny Kłopockiej szybko zyskała popularność i z biegiem czasu stała się patronką ZPwN. Ponadto Madonna znalazła się na plakacie wystawy sztuki religijnej w Częstochowie w 1934 roku, rozpoczynała także cykl fresków w Domu Polskim w Zakrzewie (powiat złotowski) pt. Polski rok obrzędowy.

Druga połowa lat 30. XX wieku to okres bardzo dużej aktywności artystki. Otrzymywała kolejne zlecenia od ZPwN. W 1936 roku rozpoczęła prace nad cyklem malowideł ściennych pt. Polski rok obrzędowy, które miały ozdobić Dom Polski w Zakrzewie. Projekt wykonała rok później. Artystka namalowała 16 fresków (pomagała jej koleżanka-artystka, Jadwiga Koniuszewska oraz plastyk Roman Solecki), które przedstawiały sceny polskich świąt, zwyczajów i obrzędów, np. wieczerza wigilijna, dożynki, powitanie wiosny i inne. Po wybuchu II wojny światowej freski z rozkazu Niemców zakryto tynkiem. Gdy w czasie remontu w 1972 roku odsłonięto je ponownie, okazało się, że przetrwały w bardzo dobrym stanie. 

W 1938 roku z Tadeuszem Cieślewskim-synem zaprojektowała dekorację sceny w berlińskiej sali Theater des Volkes, w której miał obradować Kongres Polaków. Wykorzystała do tego ważne symbole Polaków w Niemczech: zielony liść – znak młodzieży, Rodło oraz model kaplicy (zgodnie z uchwałą zarządu z grudnia 1937 r. kaplicę miano wznieść w Zakrzewie). Na ścianie makiety Kłopocka umieściła wizerunek Matki Boskiej Radosnej. 

Kłopocka stopniowo uzyskała coraz większe uznanie i popularność. Z przyjaciółmi z Akademii tworzy w Warszawie w 1935 roku grupę artystyczną „Czerń i Biel“, rok później prace grupy zostały wystawione w Zachęcie. Dzieła Kłopockiej można było podziwiać na wystawach w Londynie, Florencji, Ottawie.