Polacy przez wieki byli częścią dziejów Wrocławia, stolicy ziem śląskich. Nie przeszkodziły temu zmiany granic i przynależności państwowej Śląska. Bardzo długo język polski można było usłyszeć na ulicach miasta, jak i w okolicznych wsiach. Sytuacja zmieniła się na przełomie XVIII i XIX wieku. Ludność polskojęzyczna zaczęła się stopniowo asymilować, a język niemiecki, nauczany w szkołach i używany w urzędach wyparł język polski. Wrocław jako centrum życia gospodarczego i kulturalnego zachował jednak swą siłę przyciągania. Atrakcyjność miasta wzrosła wraz z jego znaczącym rozwojem w XIX wieku. Do metropolii nad Odrą zaczęło przybywać coraz więcej Polaków z Wielkopolski, Górnego Śląska i Pomorza. Dla wielu generacji Polaków miejscem zdobywania wykształcenia akademickiego stał się utworzony w 1811 roku Uniwersytet im. Fryderyka Wilhelma. Położenie Polaków zmieniło się radykalnie w 1918 r. po utworzeniu państwa polskiego. Część z nich zdecydowała się zamieszkać w jego granicach. We Wrocławiu powstał polski konsulat. W mieście wznowiły po wojennej przerwie pracę polskie organizacje świeckie i kościelne. Kluczową rolę w życiu organizacyjnym odegrał Związek Polaków w Niemczech, którego oddział powstał w mieście nad Odrą w 1923 roku. Wybuch II wojny światowej, aresztowanie działaczy polonijnych oraz konfiskaty mienia położyły kres dziejom Polaków w niemieckim Breslau.
Mediathek Sorted
Tablica pamiątkowa we Wrocławiu
Tablica pamiątkowa we Wrocławiu
Tablica upamiętniająca Wojciecha Cybulskiego i Władysława Nehringa
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Tablica pamiątkowa we Wrocławiu
Tablica pamiątkowa we Wrocławiu
Tablica upamiętniająca Wojciecha Cybulskiego i Władysława Nehringa
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Kościół św. Marcina we Wrocławiu z pomnikiem Jana XXIII
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Tablica z Prawdami Polaków spod Znaku Rodła
Kościół św. Marcina we Wrocławiu z pomnikiem Jana XXIII
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Tablica z Prawdami Polaków spod Znaku Rodła
Tablica pamiątkowa ufundowana w 1983 r. przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia
Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Widok na Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Widok na Kościół św. Marcina we Wrocławiu
Tablica pamiątkowa ufundowana w 1983 r. przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia
W drugiej połowie XIX wieku wzrosła aktywność społeczna Polaków we Wrocławiu. Zaczęto tworzyć organizacje różnego typu. W 1868 roku powstało Towarzystwo Przemysłowców Polskich. Jego członkami byli rzemieślnicy, kupcy oraz inne osoby związane z usługami. Obok celu lepszej wymiany informacji między przedstawicielami jednej branży, postawiono sobie także zadania narodowe. Organizowano m.in. odczyty i akademie. Towarzystwo liczyło 70 członków, utworzyli oni własną kasę zapomogową.
„(Towarzystwo Przemysłowców Polskich we Wrocławiu jest) prawdziwym dobrodziejstwem dla rodaków naszych – pisał w 1881 wychodzący w Bytomiu ‚Katolik‘. Towarzystwo to ma swą piękną czytelnię, miewa pouczające wykłady, polskie przedstawienia teatralne i inne“.
Prezesem został przybyły z Poznańskiego krawiec, Ludwik Adamczewski (1863-1952).
W mieście utworzono kółko śpiewacze „Harmonia“ oraz kasę wzajemnej pomocy. Pod koniec XIX wieku powstały Towarzystwo Polsko-Katolickie (1890), Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia Wrocławska“, Towarzystwo Handlowe oraz Towarzystwo Polek pod wezwaniem św. Anny. To ostatnie stowarzyszenie utworzyły Aurelia Żychlińska, Jadwiga Kamińska i Jadwiga Jarochowska. Organizowały spotkania towarzyskie i odczyty, także kursy języka polskiego. J. Kamińska powołała także Towarzystwo Czytelni Ludowych. Posiadało ono bibliotekę, która liczyła ok. 6 tys. tomów.
W 1894 roku rozpoczęło działalność Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół“, a w 1904 Bank Ludowy.
Wiele imprez odbywało się w lokalu przy ul. Neue Gasse / Nowej 18. Ponadto wykorzystywano pobliską restaurację „Eldorado oraz Casino“. Właścicielem tej pierwszej był Polak Jan Kwaczewski.
Polacy przez wieki byli częścią dziejów Wrocławia, stolicy ziem śląskich.
