Muzeum Sztuki w Bochum – kolekcja sztuki polskiej

Danuta Karsten (ur. w 1963 w Małej Słońcy, mieszka w Recklinghausen)

Bez tytułu, 1999

papier, klej stolarski, nici, pleksi, 50 x 50 cm

Danuta Karsten, urodziła się w 1963 r. w Małej Słońcy (na południe od Gdańska), mieszka w Recklinghausen. W latach 1983-85 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W latach 1986-93 na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, w pracowni Klausa Rinkego, gdzie uzyskała dyplom z wyróżnieniem oraz w pracowni prof. Günthera Ueckera. W 1998 r. otrzymała nagrodę specjalną przyznawaną z nagrodą Lovis-Corinth Stowarzyszenia Artystów Esslingen. W 2009 r. prowadziła gościnne wykłady na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W 2012 otrzymała nagrodę specjalną Flottmann-Hallen, Herne. Od 1994 r. swoje prace prezentuje na wystawach indywidualnych m.in. w Essen, Recklinghausen, Ratyzbonie, Herne, Münster, Remscheid, Bochum, Gdańsku, Otterndorf i Reutlingen. Więcej

Aleksander Kobzdej (ur. w 1920 r. w Olesku na Ukrainie, zm. w 1972 r. w Warszawie)

Szeroka szczelina między niebem a naturą, 1969

Tworzywo sztuczne, olej/płótno, 138 x 130 cm

Aleksander Kobzdej, ur. w 1920 r. w Olesku na Ukrainie, zm. w 1972 r. w Warszawie. W latach 1939-41 studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej, w 1945 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (malarstwo w pracowni Eugeniusza Eibischa). W latach 1945-55 był asystentem Władysława Lama na Wydziale Rysunku i Malarstwa Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1946 r. zdobył dyplom inżyniera budownictwa. W 1943 r. deportowano go do Niemiec, skąd uciekł do Jugosławii. W 1945 r. wrócił do Polski. W latach 1946-51 był docentem w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych w Sopocie (najpierw asystentem Józefa Wnuka). W latach 1951-72 był związany z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie (Wydział Architektury Wnętrz, potem od 1954 r. Wydział Malarstwa, gdzie zrobił dyplom w 1955 r., a później kilkakrotnie pełnił funkcję dziekana. W 1958 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1971 r. zwyczajnego. W latach 1965-66 wykładał na Wydziale Malarstwa w Hochschule für Bildende Künste w Hamburgu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1952 r. W 1954 wziął udział w biennale w Wenecji. W 1957 r. odbył podróże studyjne do Włoch, Austrii, Francji i Szwajcarii. W 1960 r. podróżował po USA, odwiedził również Anglię i Holandię. W 1959 r. reprezentował Polskę na biennale w Sao Paulo, a w 1964 r. na Documenta III w Kassel. W 1966 r. otrzymał nagrodę im. Herdera Fundacji Alfreda Toepfera w Hamburgu i stypendium Uniwersytetu Wiedeńskiego. Od 1953 r. prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych m.in. w Pekinie, Warszawie, Budapeszcie, Paryżu, Nowym Jorku, Krakowie, Freiburgu, Kopenhadze, Essen, Berlinie i Szczecinie. Jego obrazy znajdują się w licznych polskich muzeach, a ponadto w Bochum, Nowym Jorku, Sztokholmie i Belgradzie. Więcej

Zofia Kulik (ur. we Wrocławiu, mieszka w Łomiankach-Dąbrowie)

Kto zdobędzie świat, 1994

Czarno-białe fotografie, 302,5 x 656,5 cm

Zofia Kulik, urodziła się w 1947 r. we Wrocławiu, mieszka w Łomiankach-Dąbrowie. Żona Przemysława Kwieka (ur. 1945 r.), malarza, performera, twórcy instalacji i rzeźbiarza. W latach 1965-1971 studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza; uczęszczała też na zajęcia do Oskara Hansena). W lata 1970-87 działała wspólnie z Przemysławem Kwiekiem, tworząc duet KwieKulik. W 1997 r. reprezentowała Polskę na biennale w Wenecji. W 2007 r. wzięła udział w Documenta 12 w Kassel. Prace duetu KwieKulik wystawiano od 1971 r. w Elblągu, Malmö, Nowym Jorku. Od 1990 artystka prezentuje swoje prace na wystawach indywidualnych w Nowym Jorku, Warszawie, Pradze, Krakowie, Bochum, Rostocku, Berlinie. Jej prace znajdują się w muzeach w Amsterdamie, Bochum oraz w Polsce. Więcej

Jan Lebenstein (ur. w 1930 r. w Brześciu Litewskim, zm. w 1999 r. w Krakowie)

Figura No. 156, 1962

Olej/płótno, 180 x 96 cm

Jan Lebenstein ur. w 1930 r. w Brześciu Litewskim, zm. w 1999 r. w Krakowie. W latach 1948-54 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (pod kierunkiem Kazimierza Tomorowicza, Eugeniusza Eibischa i Artura Nacht-Samborskiego). W latach 1949-55 był asystentem na warszawskiej ASP. Od 1959 r. mieszkał w Paryżu. W 1971 r. przyjął obywatelstwo francuskie. W 1959 r. zdobył Grand Prix de la Ville de Paris, wziął udział w Documenta II w Kassel. W 1987 r. wyróżniono go nagrodą im. Jana Cybisa. W 1998 r. otrzymał Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski. Od 1959 r. pokazywał swoje prace na wystawach indywidualnych w Polsce oraz w Paryżu, Nowym Jorku, Brukseli, Kolonii, Berlinie i Chicago. Jego prace znajdują się w licznych polskich i zagranicznych muzeach. Więcej

Zbigniew Makowski (ur. w 1930 r. w Warszawie, gdzie obecnie mieszka)

1 ½ Mandala, 1964

tusz, akwarela na papierze, 48 x 61 cm

Zbigniew Makowski, urodził się w 1930 r. w Warszawie, gdzie obecnie mieszka. W latach 1950-56 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w pracowni malarstwa Kazimierza Tomorowicza). W latach 1962-63 r. przebywał w Paryżu, gdzie poznał André Bretona. Wziął udział w wystawie „Mouvement surréaliste et Mouvement Phases” w Paryżu. W 1963 r. uczestniczył w biennale w Sao Paulo, a w 1972 r. w biennale w Wenecji. Wyróżniono go w 1992 r. nagrodą im. Jana Cybisa. Odbył podróże studyjne do Drezna, Leningradu, Wenecji, Budapesztu, Jugosławii, Wiednia oraz do Prowansji. Od 1957 r. prezentuje prace na wystawach indywidualnych w Warszawie, Poznaniu, Nowym Jorku, Miami, Lozannie, Dusseldorfie, Bochum, St. Gallen, Zurychu, Paryżu, Bolonii, Mantui, Krakowie i Gdańsku. Jego prace znajdują się w zbiorach polskich muzeów oraz w Amsterdamie, Bochum, Mannheim, Nowym Jorku, Paryżu, Pradze, a także w Rio de Janeiro. Więcej

Adam Myjak ( ur. w 1947 r. w Starym Sączu, mieszka w Warszawie)

Głowa, około 1986r.

brąz, 40 x 44 x 38 cm

Adam Myjak, urodził się w 1947 r. w Starym Sączu, mieszka w Warszawie. W latach 1965-71 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (m.in. w pracowni rzeźby Stanisława Kulona). W latach 1979-81 przebywał na stypendium Lehmbrucka w Duisburgu, gdzie wykładał również rzeźbę na tamtejszym uniwersytecie. Od 1982 r. wykłada na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora. Przez cztery kadencje pełnił funkcję rektora tej uczelni (1990-96 oraz 1999-2005). W 2012 r. po raz piąty został rektorem warszawskiej ASP. W 2005 r. został odznaczony złotym medalem Gloria Artis za zasługi dla kultury polskiej. Ma na swoim koncie liczne wystawy indywidualne, m.in. od 1970 r. w Warszawie, Bydgoszczy, Szczecinie, Poznaniu, Amsterdamie, Duisburgu, Łodzi, Krakowie, Bochum, Pradze, Orońsku, Białymstoku, Sopocie i Lublinie. Jego prace znajdują się w Bochum, Duisburgu, St. Urban, Chicago oraz w wielu polskich muzeach. Więcej

Henryk Stażewski (ur. w 1894 r. w Warszawie, zm. w 1988 r. w Warszawie)

Relief nr 26/1968, 1968

Olej na płycie pilśniowej, 60 x 60 cm

Henryk Stażewski, ur. w 1894 r. w Warszawie, zmarł tamże w 1988 r. W latach 1913-19 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (malarstwo w pracowni Stanisława Lenza). W 1924 r. założył razem z m.in. Władysławem Strzemińskim i Henrykiem Berlewi grupę konstruktywistyczną „Blok”, w 1926 r. ugrupowanie „Praesens”, w 1929 r. ugrupowanie „a.r.”. W 1925 r. przebywał w Paryżu, gdzie spotkał Michela Seuphora, Pieta Mondriana, Georgesa Vantongerloo, Paula Dermée, Céline Anraulda. W 1927 r. w Warszawie poznał Kazimierza Malewicza. W 1928 r. wziął udział w Salonie Jesiennym w Paryżu. Członek ukonstytuowanych w Paryżu międzynarodowych ugrupowań od 1929 r. „Cercle et Carré”, a od 1931 r. „Abstraction-Création”. W 1939 r. podczas bombardowania Warszawy zniszczeniu uległo jego mieszkanie i atelier, w wyniku czego utracił swój cały dorobek artystyczny. W 1946 r. rozpoczął nowy etap w pracy twórczej, tworząc kompozycje figuralne. W 1955 r. został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 1966 r. wziął udział w biennale w Wenecji. W 1972 r. wyróżniono go nagrodą im. Herdera przyznawaną przez Fundację F.V.S. z Hamburga obejmującą pobyt stypendialny na Uniwersytecie Wiedeńskim. Od 1933 wystawiał w Warszawie, a od 1955 r. w Warszawie, Rzymie, Londynie, Chicago, Wrocławiu, Łodzi, Pradze, Brukseli, Kolonii, Bydgoszczy i Hamburgu. Jego prace znajdują się w Amsterdamie, Berkeley, Bochum, Den Haag, Londynie, Nowym Jorku, Otterlo, Pradze, St. Gallen, Rotterdamie oraz licznych polskich muzeach. Więcej

Władysław Strzemiński (ur. w 1893 r. w Mińsku, zm. w 1952 r. w Łódzi)

Zielono-czerwona architektura, 1928

Olej na tekturze, 48 x 30 cm

Władysław Strzemiński, ur. w 1893 r. w Mińsku, zm. w 1952 w Łodzi. W latach 1911-14 studiował w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej w Petersburgu. Od wybuchu I wojny światowej służył w wojsku w randze oficera. W 1916 r. został ciężko ranny i okaleczony do końca życia. W szpitalu wojenny po raz pierwszy spotkał Katarzynę Kobro. W latach 1918/19 uczęszczał do Pierwszych Państwowych Wolnych Pracowni (SWOMAS) w Moskwie. W 1919 podjął pracę w Oddziale Sztuk Pięknych (IZO) Ludowego Komisariatu Oświaty w Mińsku. W latach 1919/20 przebywał w Smoleńsku, gdzie przystał do grupy UNOWIS. W 1921 r. poślubił rzeźbiarkę, Katarzynę Kobro, która w latach 1917-20 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Moskwie. W 1921 osiedlił się w Wilnie i zaczął nauczać rysunku, najpierw w ramach Wojskowych Kursów Maturalnych im. Łukasińskiego, potem w gimnazjum w Wilejce (obecnie na Białorusi), Szczekocinach i Brzezinach. Współpracował z krakowskim czasopismem „Zwrotnica”. W 1923 zorganizował Wystawę Nowej Sztuki w Wilnie. Był jednym z inicjatorów utworzenia w 1924 r. grupy konstruktywistycznej „Blok” (współtworzyli ją m.in.: Henryk Berlewi, Henryk Stażewski, Katarzyna Kobro). W 1931 r. przeprowadził się do Łodzi. W 1932 r. został członkiem międzynarodowego ugrupowania „Abstraction-Création” działającego w Paryżu. W 1945 objął stanowisko wykładowcy w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP), której był współzałożycielem i skąd zwolniono go w 1950 r. pod zarzutem nierespektowania norm doktryny realizmu socjalistycznego. Swoje prace prezentował od 1927 r. na wystawach indywidualnych w Warszawie, Poznaniu, Lwowie i Łodzi. Po śmierci prace artysty pokazywano na wystawach w Düsseldorfie, Łodzi, Warszawie, Bonn, Appeldoorn i Las Palmas. Obrazy Strzemińskiego znajdują się w zbiorach sztuki w Bochum, Jerozolimie, Nowym Jorku, Otterlo, Petersburgu, Stuttgarcie oraz w licznych polskich muzeach głównie w Muzeum Sztuki w Łodzi. Więcej

Władysław Strzemiński (ur. w 1893 r. w Mińsku, zm. w 1952 r. w Łodzi)

Pejzaż morski, 1934

gwasz, 21 x 27 cm

Więcej

Jan Tarasin (ur. w 1926 r. w Kaliszu, zm. w 2009 r. w Warszawie)

Wielka plaża, 1964

Olej, płótno, 95 x 125 cm

Jan Tarasin, ur. w 1926 r. w Kaliszu, zm. w 2009 r. w Warszawie. W latach 1946-51 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (w pracowniach malarstwa Zbigniewa Pronaszki i Zygmunta Rudnickiego oraz grafiki Andrzeja Jurkiewicza). W 1962 r. odbył podróż do Chin i Wietnamu. W tym samym roku przystąpił do Grupy Krakowskiej II (reaktywowanej po II wojnie światowej). W latach 1963-67 wykładał na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. Podróżował do Holandii, Francji i Szwecji. W 1965 r. wziął udział w biennale w Sao Paulo. Od 1967 r. mieszkał w Warszawie. W latach 1974-96 wykładał malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1985 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1987-90 pełnił funkcję rektora warszawskiej ASP. Został wyróżniony nagrodą im. Jana Cybisa w 1984 r., a w 2005 r. odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Od 1957 r. prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych w Warszawie, Nowej Hucie, Paryżu, Rotterdamie, Uppsali, Krakowie, Lublinie, Tokio, Poznaniu, Szczecinie, Lipsku, Kolonii, Bielefeld, Sopocie i Płocku. Jego prace znajdują się w zbiorach w Bochum, Nowym Jorku, Rotterdamie, Tokio, Waszyngtonie oraz licznych polskich muzeach. Więcej