Monika Czosnowska

Po wojnie fotoreporterzy, jak Will McBride (1931-2015) czy w cyklu fotoreportaży „Die Deutschen“ (Niemcy) również René Burri (1933-2014), dokumentowali życie pokoleń odbudowy w Niemczech oraz rodzącą się kulturę młodzieżową. Od lat 60. aż do lat 80. fotograficy, jak Diane Arbus (1923-1971), Larry Clark (*1943) czy Nan Goldin (*1953), portretowali ludzi w ich społecznym otoczeniu oraz na marginesie społeczeństwa. Na fotografii ulicznej, od Garry‘ego Winogranda (1928-1984) aż po Beata Streuliego (*1957), ulica zamieniła się w scenę. Z kolei Thomas Ruff (*1958) w swoich portretach paszportowych o dużych rozmiarach i wysokiej rozdzielczości ujawnia krajobrazy duszy. Od przełomu tysiącleci Lukas Einsele (*1963) zajmuje się dziennikarstwem katastroficznym, portretując ofiary min lądowych na całym świecie, którym w ten sposób próbuje przywrócić fotografowanym pewność siebie i ufność.

W porównaniu z tą niemalże bezgraniczną różnorodnością historycznych oraz współczesnych kategorii i postaw w fotografii portretowej Monika Czosnowska od początku XXI w. reprezentuje niepowtarzalny język obrazowy. Urodziła się w 1977 roku w Szczecinie i jako dziecko przybyła do Niemiec, gdzie uczęszczała do szkoły w Brunszwiku. Od 1997 roku studiowała grafikę i fotografię na Folkwang Universität der Künste (Uniwersytet Sztuk Folkwang) w Essen. Po podstawowym kształceniu w zakresie malarstwa, grafiki i rysunku robiła specjalizację z zakresu fotografii artystycznej. Studiowała pod kierunkiem Bernharda Prinza, profesora fotografii artystycznej, oraz Herty Wolf, profesor historii i teorii fotografii. W roku 2000 przez kilka miesięcy mieszkała w Krakowie, zapisała się jako wolna słuchaczka na Uniwersytet Jagielloński, gdzie na kierunku historia sztuki zajmowała się intensywnie portretem w malarstwie minionych wieków. W 2002 roku studiowała w Hochschule für Gestaltung (Wyższa Szkoła Sztuki i Projektowania) w Zurychu w ramach stypendium Erasmusa. W 2004 w Essen, przedłożywszy cykl fotografii wykonanych w polskich klasztorach pod tytułem „Novizen“ (Nowicjat, zdj. nr 9-17), przystąpiła do egzaminu dyplomowego. W tym samym roku jury nowo powołanego konkursu gute aussichten – junge deutsche fotografie (dobre widoki na przyszłość - młoda niemiecka fotografia)[4], w skład którego weszli założycielka konkursu Josefine Raab, światowej sławy fotograf Andreas Gursky oraz Mario Lombardo, redaktor artystyczny niemieckiego magazynu Spex poświęconego muzyce i kulturze pop, zaliczyło ten cykl do grona dziesięciu zwycięzców. Czosnowska jest od tej pory obecna na odbywających się co roku i w różnych częściach świata wystawach organizowanych w ramach tego projektu wspierania młodych artystów - ostatnio od kwietnia do czerwca 2017 roku prezentowała swoje prace na wystawie gute aussichten deluxe – junge deutsche Fotografie nach der Düsseldorfer Schule w Museo de la Cancilleria w Meksyku (mieście). Wystawę będzie można zobaczyć od stycznia do maja 2018 roku w Haus der Photographie w hamburskim kompleksie wystawienniczym Deichtorhallen. W trakcie studiów Czosnowska mieszkała w Kolonii, obecnie żyje w Berlinie. Jest żoną aktora Jensa Münchowa i ma dwójkę dzieci.