Bronisław Huberman. Od cudownego dziecka do bojownika przeciwko nazizmowi

Narastanie antysemityzmu również w krajach ościennych, trudna sytuacja finansowa oraz rosnące zagrożenie ze strony Niemiec jak i niebezpieczeństwo wojny sprawiły, że coraz więcej żydowskich muzyków było gotowych opuścić kraj. W Warszawie Huberman przeprowadził przesłuchania członków tamtejszej filharmonii, które przygotował z pomocą prowadzącego grupę drugich skrzypiec, Jakuba Surowicza. Ostatecznie zatrudnił: skrzypka Mieczysława Fliederbauma, który wyjechał do Palestyny wraz z żoną i synem; wiolonczelistę Chaima Bodensteina wraz z żoną; braci Alfreda, Bolesława i Bronisława Ginsbergów, grających na skrzypcach, wiolonczeli i kotłach, wraz z ich rodzinami, a także ich ojca, altowiolistę Pesacha Ginsberga (Ginzburga) z żoną; puzonistę Michała Podemskiego z rodziną; altowiolistę Marka Raka z żoną; skrzypka Moszeka Styglitza z żoną oraz fagocistę Leona Szulca i jego ojca - waltornistę Bronisława Szulca,[46] a także samego Surowicza wraz z rodziną.[47] Dzięki swoim międzynarodowym koneksjom, muzykom którzy nie spełniali jego wymagań jakościowych, a także tym, którzy licznie zwracali się do niego o pomoc, Huberman organizował emigrację do innych krajów, np. do Anglii.

Do lata 1936 roku Hubermanowi udało się zaangażować ponad pięćdziesięciu muzyków z Polski, Austrii, Niemiec, Holandii, Czechosłowacji, Węgier, Włoch i krajów bałtyckich oraz zapewnić im i ich rodzinom wyjazd do Palestyny. Trudną procedurą pozyskiwania certyfikatów imigracyjnych w Tel Awiwie, którą jeszcze bardziej skomplikowało rozpoczęcie powstania arabskiego w kwietniu 1936 r. i wynikająca z niego separacja Palestyny przez brytyjskie władze mandatowe, zajęły się tamtejsze brytyjskie i żydowskie osobistości. Powyższa kwestia budziła także obawy Agencji Żydowskiej (Jewish Agency) - oficjalnego przedstawicielstwa Żydów w Palestynie odpowiedzialnego za wydawanie pozwoleń na imigrację do Palestyny - oraz syjonistycznej administracji w Jerozolimie, przeświadczonych o tym, że „muzycy Hubermana“ odbierają kolegom zamieszkałym w Palestynie pracę. Ponadto, certyfikaty imigracyjne były zasadniczo zarezerwowane dla rolników i rzemieślników mających wnieść wkład w rozwój żydowskiej Palestyny.[48] Wszystko to skłoniło Hubermana do zatrudnienia muzyków z Tel Awiwu - członków istniejącej już tam orkiestry. Ostatecznie nowa Palestine Orchestra składała się z 73 instrumentalistów.