Marta Klonowska - “My glass animals open a new reality.”

Klonowska rozpoznaje inscenizację tych obrazów i odwraca przedstawioną w niej sytuację. Zwierzęta uwalnia od bycia statystami i daje im główną rolę błyszczących kolorowych precjozów, które, jako szklane zwierzęta, są niebezpieczne, nieprzystępne i zimne i którymi już nie można zawładnąć. Z kolei ludziom, reprezentowanym tylko przez ich buty, przypada u niej jedynie rola drugoplanowa. Artystka sama mówi o tym projekcie: “I create installations, which should lead the audience into a new universe. My animal figures are part of historical paintings, where they play a secondary role to the sitters. In my art the animals perform as the principal actor. Animals are difficult to understand and it is difficult to communicate with them. My glass animals open therefore a new reality, which is different from ours. The sitters in the painting, the animals and the audience of my art perform in a kind of theatrical stage, where the different levels become indistinct. This clash of realities should make us think about the uncertainties of life.”[9]

Artystka posługuje się także żartem i ironią, którymi maskuje „niepewność świata”. Dogwalk to tytuł jednej z jej wystaw, który kontrastuje z faktem, że jej zwierzęta nie wyjdą gdzieś same na spacer, tylko w bezruchu i milczeniu patrzą na obraz Thomasa Gainsborougha, na którym elegancko ubrana para wyprowadza swojego pieska na poranny spacer (1785, National Gallery, Londyn, zdjęcie nr 5). Innej wystawie artystka nadaje tytuł Streichelzoo (Minizoo), ignorując to, że próby pogłaskania zwierzęcia mogłyby się skończyć ranami u zwiedzających. Klonowska tworzy w swoich instalacjach i wystawach swój własny, łączący sztukę historyczną ze współczesną Wszechświat i wysyła zwiedzających do świata, w którym zwierzęta traktowano by z większym szacunkiem.

Axel Feuß, grudzień 2015 r.

Słowa podziękowania za uprzejme wsparcie kierujemy na adres berlińskiej galerii lorch+seidel contemporary.
http://www.lorch-seidel.de/artists/marta-klonowska