Menu toggle
Navigation

Janina Szarek i Teatr Studio am Salzufer – Tadeusz Różewicz Bühne w Berlinie

Janina Szarek

Mediathek Sorted

Mediateka
  • Janina Szarek (z lewej) jako Izabela Łęcka w "Panu Wokulskim" - Janina Szarek (z lewej) jako Izabela Łęcka w "Panu Wokulskim", z prawej Asja Łamtiugina. Teatr Współczesny we Wroclawiu.
  • Janina Szarek jako Lidia w "Małżeństwie Kreczyńskiego" - Janina Szarek jako Lidia w "Małżeństwie Kreczyńskiego" A. Suchowo-Kobylina reż. Juliusz Burski, Teatr Telewizji
  • Janina Szarek jako Lidia w sztuce "Małżeństwo Kreczyńskiego" - Janina Szarek jako Lidia w sztuce "Małżeństwo Kreczyńskiego", Teatr Telewizji
  • Janina Szarek jako Lavinia w "Androklesie i Lwie" - Janina Szarek jako Lavinia w "Androklesie i Lwie" w reżyserii Henryka Tomaszewskiego, Teatr w Jeleniej Górze.
  • Janina Szarek, 1973 r. - Janina Szarek podczas dyskusji po monodramie "Czerwcami gorące" według erotyków Bolesława Leśmiana, 1973 r.
  • Janina Szarek, lata 70-te - Janina Szarek, lata 70-te
  • Janina Szarek we Wrocławiu, lata 70-te - Janina Szarek we Wrocławiu, lata 70-te
  • Janina Szarek w "Androklesie i lwie", 1977 r. - Janina Szarek w "Androklesie i lwie" w scenie z Bogdanem Słomińskim, Teatr Cypriana K. Norwida w Jeleniej Górze, 1977 r.
  • Janina Szarek w Grecji, 1978 r. - Janina Szarek prywatnie podczas pobytu w Grecji, 1978 r.
  • Janina Szarek w sztuce "Wariat i zakonnica", 1978 r. - Janina Szarek w sztuce "Wariat i zakonnica" w reż. Krystiana Lupy, Teatr Telewizji, 1978 r.
  • Janina Szarek początek lat 80-tych - Janina Szarek początek lat 80-tych
  • Janina Szarek, 1983 r. - Janina Szarek prywatnie, 1983 r.
  • Janina Szarek, lata 80-te - Janina Szarek, lata 80-te
  • Janina Szarek, lata 90-te - Janina Szarek, lata 90-te
  • Janina Szarek, lata 90-te - Janina Szarek, lata 90-te
  • Janina Szarek w czasie warsztatów teatralnych - Janina Szarek i Krystian Lupa w czasie warsztatów teatralnych w Krakowie, 1996 r.
  • Janina Szarek i Tadeusz Różewicz - Janina Szarek i Tadeusz Różewicz
  • Janina Szarek w akademiku PWST w Krakowie - Janina Szarek w akademiku PWST w Krakowie, lata 70-te
  • Janina Szarek w Berlinie, 1982 r. - Janina Szarek w Berlinie, 1982 r.
  • Janina Szarek w mieszkaniu w Berlinie Neukölln - Janina Szarek w mieszkaniu w Berlinie Neukölln, lata 80-te
  • Janina Szarek w Studio 44 - Janina Szarek w Studio 44
  • Janina Szarek w Studiu-Grupie 44 - Janina Szarek w Studiu-Grupie 44, początek lat 80-tych
  • Janina Szarek z poetą Bolesławem Taborskim  - Janina Szarek z poetą Bolesławem Taborskim po premierze spektaklu "Dobranoc bezsensie"
  • Janina Szarek i Olav Münzberg  - Janina Szarek i Olav Münzberg
  • Janina Szarek i Olav Münzberg  - Janina Szarek i Olav Münzberg po spektaklu "Białe małżenstwo", 2005 r.
  • Janina Szarek - Janina Szarek
  • Janina Szarek podczas pracy ze studentami - Janina Szarek podczas pracy ze studentami Szkoły Aktorskiej TRANSform
  • Janina Szarek jako stara kobieta w "Stara kobieta wysiaduje" - Janina Szarek jako stara kobieta w sztuce T. Różewicza "Stara kobieta wysiaduje"
  • Janina Szarek, portret zimowy - Janina Szarek, portret zimowy
  • Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek - Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek

    Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek

    Film "Narr und Nonne" - St. Ignacy Witkiewicz, Filmstudio Transform, reż Janina Szarek
  • Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio - Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio

    Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio

    Jubileusz 16-lecia Szkoły Aktorskiej TRANSform oraz 14-lecia Teatru Studio
Janina Szarek
Janina Szarek

Kariera zawodowa w Polsce


W 1964 roku Janina Szarek zdaje maturę w liceum im. Bartosza Głowackiego w Tomaszowie Lubelskim, a następnie egzaminy wstępne na polonistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W Krakowie cierpi na kompleks „dziecka prowincji“ i zmaga się z ogromną nieśmiałością[2]. Nie porzuca jednak myśli o teatrze i stopniowo wchodzi w środowisko studenckiej bohemy. Gra m.in. w Grupie Styx, wystawiającej „Proces“ Kafki czy „Wariata i zakonnicę“ Witkacego. Jeszcze na studiach polonistycznych Janina Szarek nawiązuje kontakty z powstałym w 1966 roku Teatrem STU, będącym sceną studentów Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Teatr akurat szuka nowych aktorów. Janina Szarek pomyślnie przechodzi egzamin i wchodzi w skład zespołu, do którego należą już m.in. Olgierd Łukaszewicz, Jerzy Trela, Wojciech Pszoniak, Jan Łukowski, Jerzy Szejbal, Jerzy Stuhr, Krzysztof Jasiński. Wkrótce otrzymuje rolę w „Kabale“ Bolesława Leśmiana, następnie gra w „Oratorium rewolucyjnym“, opartym m.in. na tekstach Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Bierze też udział jako aktorka Teatru STU w licznych festiwalach teatralnych. Wkrótce, w Krakowie, Krzysztof Jasiński zakłada namiastkę szkoły teatralnej - Studio Aktorskie Teatru STU, do którego Janina Szarek zostaje przyjęta, i gdzie rozwija swój kunszt artystyczny. 

Wydarzenia marca 1968 roku stanowią w życiorysie Janiny Szarek ważną cezurę. Aktorka jest na czwartym roku polonistyki, ma właśnie wyjeżdżać z Teatrem STU na festiwal do Francji. Powody polityczne sprawiają, że wyjazd zostaje odwołany. Janina Szarek z rozgoryczeniem stwierdza, że sytuacja w kraju i protesty, do których przyłączają się studenci w całej Polsce, mało interesują kolegów z krakowskiej PWST. Na skutek konfliktu aktorka zostaje wyrzucona bez wyjaśnień z teatru i ze studia. 

Kilka miesięcy później Szarek zdaje z powodzeniem egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Studiuje wspólnie z Anną Dymną, Krystyną Tkacz, Marzeną Trybałą, Andrzejem Malcem czy Ewą Dałkowską. Podczas studiów Janina Szarek aktywnie włącza się w życie artystyczne:  współtworzy teatr studencki, śpiewa m.in. w Klubie pod Jaszczurami, występuje w kabarecie politycznym Janusza Rewińskiego. Studia w krakowskiej PWST Szarek kończy udziałem w trzech spektaklach dyplomowych: „Wiśniowym sadzie” Antoniego Czechowa w reżyserii Bronisława Dąbrowskiego, „Fantazym” Juliusza Słowackiego w reżyserii Jerzego Merunowicza i „Gyubalu Wahazarze" Stanisława Ignacego Witkiewicza – w reżyserii Bogdana Hussakowskiego.

Tuż po zakończeniu studiów, w 1972 roku, Janina Szarek otrzymuje propozycję angażu w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. To jedna z najciekawszych wówczas scen w Polsce, której spektakle często ocierają się o artystyczny eksperyment. Młoda absolwentka szkoły aktorskiej od razu trafia do obsady „Dam i huzarów“ Aleksandra Fredry, gra też komunistkę Tamarę w „Młodej gwardii“ Aleksandra Fiediejewa, Młodą Kobietę w „Lizystracie“ Arystofanesa, Izabelę Łęcką w „Panu Wokulskim“ według „Lalki“ Bolesława Prusa, Pallas Atenę w „Orestei“ Ajschylosa czy Tatianę w „Mieszczanach“ Maksyma Gorkiego. Coraz częściej występuje też w spektaklach Teatru Telewizji. Wciela się tu m.in. w postać Białej Dziewczyny w „Medei“ Eurypidesa/Dygata. W słynnej realizacji Kazimierza Brauna sztuki Tadeusza Różewicza „Stara kobieta wysiaduje“ otrzymuje zaś rolę Pięknej Dziewczyny. Ta jedna z najbardziej wieloznacznych sztuk w dorobku Różewicza, odczytywana najczęściej jako rozrachunek autora ze współczesną cywilizacją, stanie się w przyszłości dla aktorki, podobnie zresztą jak sama postać Różewicza, niezwykle ważna[3].