Krzysztof Meyer

Meyer chętnie nawiązuje do tradycji, licząc na słuchaczy, którzy zrozumieją jego grę z przeszłością. Czasami naśladuje cudzą muzykę, kiedy indziej elementy brane z dawnej wplata we własny styl. Stąd w jego dorobku stylizacja muzyki barokowej (Concerto retro), pastisze stylu Mozarta (Symfonia D-dur) i Szostakowicza (dokończenie opery Gracze). Napisał hipotetyczny utwór Szostakowicza (Kwartet smyczkowy „Au delà d'une absence”) i zdekomponował Boccheriniego, okraszając go elementami teatru instrumentalnego (Caro Luigi).

Będąc z wykształcenia również teoretykiem muzyki, przez długie lata wypowiadał się na jej temat również słowem. Z obfitego dorobku Meyera w tej dziedzinie najważniejsze są monografie kompozytorów, którzy odegrali wielką rolę w jego życiu: Dymitra Szostakowicza i Witolda Lutosławskiego.

Danuta Gwizdalanka, wrzesień 2015 r.

Informacje dodatkowe:

Początkowo głównym wydawcą jego muzyki był PWM w Krakowie. Obecnie są to Musikverlag Hans Sikorski w Hamburgu oraz Pro viva w Monachium (► Krzysztof Meyer).

Twórczość

Opery:

• Cyberiada - fantastyczna opera komiczna w trzech aktach, op.15. Libretto kompozytora na podstawie opowiadań Stanisława Lema (1967-70)
• Gracze - dokończenie opery D. Szostakowicza według N. Gogola, op. 53 (1980-81)
• Klonowi bracia - opera dziecięca w dwóch aktach. Libretto kompozytora na podstawie sztuki E. Szwarca, op.72 (1988-89)

Balety:

• Hrabina. Balet w jednym akcie na motywach opery Stanisława Moniuszki, op. 49 (1980)