Łaszczyński, Bolesław
Łaszczyński, Bolesław, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej”. W latach 1861–1865 odbył studia archeologiczne w Heidelbergu, po czym w latach 1865–1868 studiował na monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). Po pobycie we Włoszech mieszkał od 1872 do około 1877 roku w Monachium, gdzie przebywał ponownie od 1890 roku. *06.11.1842 Grabowo (Grabowo Królewskie, woj. wielkopolskie), †15.06.1909 Kraków. Syn właściciela majątku i oficera wojska polskiego Stanisława Floriana Łaszczyńskiego z Łaszczyna h. Wierzbna (1804-1871) oraz jego żony Olgi z Halpertów (1821-1872). Uczęszczał do Gimnazjum św. Marii Magdaleny (Maria-Magdalena-Gymnasium) w Poznaniu, maturę zdał, wraz ze starszym bratem Władysławem, w Tienen (fr. Tirlemont) w Belgii. Około 1861 roku udał się do Heidelbergu, gdzie podjął studia archeologiczne. Dnia 18.01.1865 roku wstąpił do Klasy Sztuki Antycznej na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium, następnie studiował w Klasie Kompozycji pod kierunkiem Hermanna Anschütza (1802-1880). W 1867 roku został odznaczony brązowym medalem. Przyjaźnił się z malarzem Maksymilianem Gierymskim (1846-1874, członek „szkoły monachijskiej”). W 1868 lub 1870 roku skończył studia i udał się do Włoch, gdzie mieszkał we Florencji i w Rzymie. W 1871 roku poślubił Józefę Kazimierę Moraczewską h. Cholewa (1851-1891); małżeństwo miało trójkę dzieci. W 1872 roku powrócił do Monachium, a w 1877 roku osiadł w Warszawie. W latach 1882–1889 był członkiem zarządu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Od 1890 roku przebywał ponownie w Monachium. W latach 1893–1898 wykonał prace dla katedry i kilku kościołów w Poznaniu. Ostatnie lata życia spędził w Krakowie. – Łaszczyński malował obrazy z historii Polski utrzymane w stylu realizmu „szkoły monachijskiej”, jest autorem obrazu „Śmierć Chopina” (1874) oraz moralizatorskich scen rodzajowych z postaciami w historycznych kostiumach („Biczowanie szlachcica”, 1878, Muzeum Narodowe w Warszawie). Artysta tworzył także ilustracje do dzieł literackich takich pisarzy jak Adam Mickiewicz (np. do „Pana Tadeusza”), Henryk Sienkiewicz i Jędrzej Kitowicz. W latach 1869–1871 dostarczał kompozycje do drzeworytów dla wychodzącego w Poznaniu czasopisma Sobótka – Tygodnik Beletrystyczny Ilustrowany. Jego obrazy religijne „Nawiedzenie Najświętszej Panny Maryi”, „Najświętsza Panna Marya”, „Niepokalane Poczęcie” oraz wizerunki świętych, takie jak „Św. Anna” i „Św. Michał”, stanowią wyposażenie kościołów w Warszawie i okolicy. W latach 1893–1898 Łaszczyński wykonał dla katedry w Poznaniu sześć obrazów do prezbiterium, dwa do Kaplicy Serca Jezusowego i ścienne obrazy do kaplicy seminarium duchownego oraz freski zainspirowane twórczością Rafaela dla Kościoła Przemienienia Pańskiego. W czasie pobytu we Włoszech malował widoki, pejzaże, sceny portowe i rodzajowe, a w Polsce widoki i sceny wiejskie. Ponadto zajmował się także portretami, wśród których znalazły się między innymi wizerunki arcybiskupa Floriana Stablewskiego, Konstantego Juliana Ordona, dam z wyższych sfer i własnych dzieci. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Warszawie i Krakowie.
