Kasimir Zgorecki (1904-1980) – Z Recklinghausen do panteonu francuskiej fotografii

Ruhrpole, Westfalczyk, Westphalien – to trzy pojęcia, powiązane z życiem Kasimira Zgoreckiego, syna polskich emigrantów przybyłych do Niemiec z okolic Poznania. Zgorecki urodził się w 1904 roku w Recklinghausen, dorastał w Herne, a po ukończeniu nauki zawodu kotlarza poszedł w ślady ojca, podejmując swoją pierwszą pracę w kopalni. Dzieciństwo i młodość do 18 roku życia spędził w „twierdzach” polskości na Zachodzie, w których jego rodzina kultywowała rodzime tradycje, poświęcając czas także na zajęcia w różnych stowarzyszeniach kultury polskiej.

W 1922 roku rodzina Zgoreckich wyemigrowała do zagłębia górniczego Pas-de-Calais na północy Francji. Kasimir wkrótce zrezygnował z kariery górniczej, zajął się fotografią i przejął po szwagrze zakład fotograficzny w Rouvroy. Jego prace od lat cieszą się ogromną popularnością we Francji, gdzie od lat 90. XX w. są wystawiane w wielu muzeach sztuki.

W 2019 roku część jego fotografii zaprezentowała filia Luwru w niewielkiej miejscowości Lens. Przy tej okazji prasa francuska nazwała Zgoreckiego „bezpośrednim obserwatorem” życia Polonii na północy Francji. Duży wpływ na wzrost zainteresowania pracami Zgoreckiego miało niewątpliwie przypadkowe odkrycie wielu jego zdjęć przez rodzinę w 1990 roku.