Andrej Woron i jego Teatr Kreatur

Za wielkim sukcesem stała ciężka praca. Andrzej Woron pracował podczas gorących okresów produkcyjnych po 16 godzin na dobę. Od swoich aktorów wymagał także bardzo wiele. Chociaż na samym początku bardzo trudno było wyżyć z produkcji offowych sztuk teatralnych. Woron sukces odłożył na bok i pracował dalej z wielkim zapałem. W ten sposób pod jego kierownictwem powstało w tym małym teatrze z miejscami na 99 gości (przed przebudową):

1990 “Sklepy cynamonowe” wg. Bruno Schulza

1991 “Koniec przytułku” wg. Isaaka Babel

1993 “Kawałek raju” wg. Itzik Manger (Książka z raju)

1993 “K” wg. Franza Kafki

1994 “Pociąg Łazarza”

1995 “Prophet Ilja” wg. Tadeusza Słobodzianka

(przerwa na przebudowę)

1997 “Merlin” wg. Tadeusza Słobodzianka

1998 “Ludzie, lwy, orzeł i kuropatwy” wg. Wieniamina Smiechowa na podstawie powieści Antona Czechowa (Mewy)

1999 “Frankenstein - Genus Avium” wg. Wolfganga Deichsel

2000 “Idziemy” wg. Jerzego Andrzejewskiego (Bramy raju)

2001 “Grzebień koguta” wg. Christopha Klimke

2003 “Sanatorium pod Klepsydrą” wg. Bruno Schulza

W ostatniej scenie sztuki teatralnej pt. “Sanatorium pod Klepsydrą” aktorzy siadają okrakiem na dachu samolotu i wznoszą się w powietrze. Andrzej Woron czuł już wtedy, że ten samolot nigdy nie wyląduje. “Sanatorium pod Klepsydrą” było ostatnią produkcją Teatru Kreatur. Po tym, jak skończyły się pieniądze spadku Allarda Stuppericha, a senat nie chciał lub nie mógł przejąć finansowania, trzeba było zamknąć Teatr Kreatur.