Kędzierski, Apoloniusz
Kędzierski, Apoloniusz, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1886-1889 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). *01.07.1861 Suchedniów koło Kielc, †21.09.1939 Warszawa. Mąż malarki Stanisławy Fijałkowskiej-Kędzierskiej (1874-1956), ojciec artystki plastyka Hanny Przeździeckiej-Kędzierskiej (1907-2004). W latach 1877-1885 brał udział w letnich kursach malarstwa w posiadłości w Orońsku organizowanych przez na stałe mieszkającego w Monachium polskiego malarza Józefa Brandta (1841-1915, członek „szkoły monachijskiej“). W 1885 roku rozpoczął naukę w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Aleksandra Kamińskiego (Alexander Kaminski, 1823-1886) i Wojciecha Gersona (1831-1901), po czym za radą i z finansowym wsparciem Brandta udał się do Monachium. Dnia 26.10.1885 roku wstąpił do Klasy Malowania z Natury (Naturklasse) malarza rodzajowego Nikolausa Gysisa (1842-1901) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium; studiował do roku 1889. Następnie udał się do Warszawy, gdzie w 1894 roku otworzył własną pracownię i uczył rysunku. W tym samym roku został nagrodzony srebrnym medalem na Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie (obecnie Lviv), a w 1900 roku brązowym medalem na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1902 roku odbył podróż po Europie, był w Belgii, Francji, we Włoszech a także we Wiedniu i Budapeszcie. W 1927 roku został pierwszym laureatem nagrody artystycznej miasta Warszawy. Na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku otrzymał wielki złoty medal. W 1937 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Większa część jego prac uległa zniszczeniu podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku. – Kędzierski od czasu studiów w Monachium, jak i w ich trakcie, malował wiejskie sceny rodzajowe w realistycznym stylu „szkoły monachijskiej“(patrz zdjęcie tytułowe). Pod koniec wieku tworzył pod wpływem francuskiego impresjonizmu i stylu secesyjnego olejne, akwarelowe i pastelowe pejzaże różnych regionów Polski, dekoracyjne martwe natury i kompozycje kwiatowe. W budynku filharmonii warszawskiej wykonał fresk „Konie“ (1901), ponadto swoimi pracami malarskimi udekorował wnętrza niejednej warszawskiej kawiarni. W latach 1880-1887 współpracował jako ilustrator z wychodzącym w Warszawie Tygodnikiem Ilustrowanym. W latach 1896-1928 wykonywał ilustracje do książek. Ponadto interesował się wikliniarstwem i ceramiką. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych we Wrocławiu, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie i Warszawie, w Muzeum Sztuki w Łodzi, w muzeach w Bytomiu, Lublinie, Opolu, Płocku, Radomiu i Toruniu oraz w Fundacji Kościuszki (Kosciuszko Foundation) w Nowym Jorku.
