Teatr Polski w Kilonii

Prezentacja dwóch do trzech widowisk rocznie oznacza ciągłe szukanie nowych sztuk i tekstów, których wystawienie wymaga możliwie niewielkiej ilości ludzi i niskich nakładów finansowych. Zadaniem, jakie postawił sobie teatr na samym początku, jest rozpowszechnianie sztuk autorów z Polski i innych krajów Wschodniej Europy, aczkolwiek w jego repertuarze nie brakuje także mniej znanych lub nowo odkrytych dzieł literatury zachodniej. Zespołowi chodzi przy tym nie tyle o płytką rozrywkę, co o rozważania nad kwestiami ludzkiej egzystencji w ujęciu realistycznym. Galia ubolewa, że ostatnimi czasy coraz trudniej znaleźć nowe sztuki młodych autorów, nie tylko ze względu na ich jakość ale i dostępność, którą ogranicza wysokość tak tantiem autorskich jak i honorariów wydawniczych. Stowarzyszenie założycielskie Initiative Polnisches Theater Kiel e.V., będące podmiotem odpowiedzialnym za realizację zadań i celów teatru, również dziś zabiega o stałą i zaangażowaną publiczność, która wykupując atrakcyjny w cenie karnet roczny, może bezpłatnie obejrzeć wszystkie przedpremierowe spektakle. 

Jeśli spojrzymy na repertuar ostatnich sześciu lat, znajdziemy w nim ekscytującą mieszankę autorów i prapremier, zarówno dzieł klasycznych, jak i tych dotąd nieznanych a także sztuk polskich autorów.[5] I tak, w 2012 roku wystawiono sztukę holenderskiej dramatopisarki Lot Vekemans (*1965) „Gift“ [polski tytuł „Trucizna“ na podstawie tłumaczenia Moniki Muskały] opisującą dramat dwojga ludzi, a w 2015 jej opowiadanie o biblijnym Jonaszu, w którego wcielił się Tadeusz Galia. W grudniu 2012 roku aż dwunastu aktorów zaprezentowało na scenie komedię gruzińskiego autora Grigorija Gorina (1940-2000) „Der Flug der gebratenen Ente“ [tytuł polski „Prawdomówny kłamca“ na podstawie tłumaczenia Janiny i Grzegorza Fedorowskich]. Jest to historia słynnego Barona Münchhausena. W 2013 roku można było zobaczyć nawet dwa spektakle zaliczane do klasyki: „Die Zofen“(Pokojówki) francuskiego pisarza i dramaturga Jeana Geneta (1910-1986) oraz sfilmowaną w 1983 roku komedię „Halpern & Johnson“ londyńskiego dramatopisarza Lionela Goldsteina (*1935). W 2014 roku, na scenie wystąpili razem Jutta Ziemke, Tadeusz Galia, Gina Tantow, Kristina Greif oraz Natalie Baron, w sztuce „Kammerjagd“ (Dezynsekcja) Andreasa Hüttnera (*1969), aktora i reżysera pochodzącego z Wittenbergi, mieszkającego i pracującego w Kilonii, który przez wiele miesięcy pisał ten tekst specjalnie dla odtwórców poszczególnych ról i wspólnie z nimi. Centralną postacią sztuki jest polski sąsiad emerytowanej nauczycielki Gertraude, która widzi w nim jedynie pracownika ze wschodu w sam raz nadającego się do wykonywania brudnej roboty. Podczas imprezy urodzinowej z przyjaciółmi dochodzi do skandalu. 

W repertuarze teatru z kwietnia 2015 roku oraz z kwietnia 2016 roku znalazły się spektakle dwóch aktorów. We współczesnej sztuce „Enigma“ [tytuł oryginalny „Variations énigmatiques“] pióra francusko-belgijskiego powieściopisarza, dramaturga i reżysera filmowego Érica-Emmanuela Schmitta (*1960), Tadeusz Galia i Martin Friederichs wcielają się w role prowincjonalnego dziennikarza i ekscentrycznego laureata nagrody literackiej, których dialog z czasem przeradza się w pojedynek na słowa o życiu i śmierci. Z kolei w sztuce „Boston“ duńskiego autora Kaja Nissena (*1941), między starzejącymi się małżonkami, których odtwórcami są Jutta Ziemke i Tadeusz Galia, toczy się desperacki dialog na temat ich wypalonej miłości i jej wskrzeszenia. W sierpniu 2015 roku teatr wystawił „Grabarza królów“ [niemiecki tytuł „Königlicher Totengräber“] urodzonego w 1958 roku we Wrocławiu, dramatopisarza, eseisty, krytyka literackiego i tłumacza, Jerzego Łukosza. Galia zagrał w nim polskiego emigranta, który żyje na marginesie niemieckiego społeczeństwa, utrzymując się z pracy krematora. Tytułowymi „Emigrantami“ w dramacie Sławomira Mrożka są gastarbeiter i intelektualista, których grają Galia i Astrit Geci. Mrożek, przedstawiciel teatru absurdu, w roku 1968 sam wyemigrował do Francji, następnie przez sześć lat mieszkał w Meksyku, a w 1996 roku powrócił do Polski. We wrześniu 2017 roku wystawiono „Protest“, jednoaktówkę Vaclava Havla (1936-2011), której tematem są własne doświadczenia autora jako prześladowanego politycznie pisarza. W styczniu 2018 wielki sukces odniosła sztuka australijskiej dramatopisarki Joanny Murray-Smith (*1962) pod tytułem „Granaten“ [tytuł oryginalny „Bombshells“; polski tytuł „Kobiety w sytuacji krytycznej“ na podstawie tłumaczenia Elżbiety Woźniak], opisująca historie życia sześciu kobiet między 15 a 57 rokiem życia. W pierwszej edycji spektaklu zagrała je adeptka szkoły aktorskiej Oleksandra Zapolska, w drugiej Antje Schlaich, która po pięciu latach powróciła do Teatru Polskiego w Kilonii.