Selmar Cerini - polsko-żydowski Kiepura z Breslau

Po śmierci kantora synagogalnego M. Deutscha, wspólnota żydowska postanowił pozyskać Ceriniego do współpracy. Postanowił porzucić życie sławnego śpiewaka i przyjąć propozycję. Pojawiły się jednak nowe przeszkody. W wyniku intrygi musiał opuścić miasto, mógł do niego wrócić dopiero po uzyskaniu niemieckiego obywatelstwa. Cerini udał się do Strassburga i został zatrudniony w tamtejszej operze. Szybko odniósł sukces, wkrótce otrzymał także niemieckie obywatelstwo. Biedny żydowski chłopak z Wólki dzięki talentowi i niezwykłej determinacji wreszcie osiągnął trwały sukces i bezpieczeństwo.

W połowie lat 90. XIX wieku wrócił do Wrocławia i objął posadę kantora Nowej Synagogi, którą sprawował aż do śmierci 11 listopada 1923 r. Został pochowany na Nowym Cmentarzu Żydowskim przy ul. Lotniczej. Na nagrobku, który zachował się do dziś, umieszczono napis:

„Aus der Tiefe rief er zu Gott

Sein Gesang erhob die Herzen der

Beter zu den Höhen der Andacht"
 

Na początku XX wieku Cerini nagrał kilka płyt dla różnych firm fonograficznych, m. in. Odeon, Regent, Zanophone. Wykonał na nich arie operowe i operetkowe, utwory religijne i popularne pieśni, w tym śpiewane po polsku.

Krzysztof Ruchniewicz, listopad 2016 r.