Jan Paweł II na stadionie w Gelsenkirchen

Na początku wizyty w diecezji Essen, 2 maja 1987 roku, św. Piotr nie był zbyt przychylny swojemu następcy. Około godziny 11:30, papieża, przybywającego z Kevelaer „holy-kopterem” Federalnej Służby Granicznej (Bundesgrenzschutz) w asyście pięciu lecących w gęsim kluczu śmigłowców, przywitała w Bottrop chłodna, deszczowa aura. W spotkaniu na terenie tamtejszej kopalni „Prosper-Haniel” wzięło udział niemal 10 000 osób, których nawet parasole nie powstrzymały przed oklaskiwaniem papieskiego wystąpienia na temat „świata pracy”[10]. Kolejnym miejscem odwiedzin było Essen. Tu też towarzyszył papieżowi deszcz; najpierw (od ok. godz. 13:20) na stadionie w dzielnicy Rüttenscheid – Grugastadion, następnie na placu w centrum miasta – Burgplatz[11]. Na stadion przybyło 2000 do 3000 osób, aby zobaczyć Ojca Świętego. Niewątpliwie zła pogoda przyczyniła się do tego, że liczba uczestników wydarzeń zarówno w Essen, jak i w Bottrop była mniejsza niż oczekiwano[12].

Za to w Gelsenkirchen szczęście bardziej dopisało. Wraz z papieżem nadeszło słońce, przynajmniej na trochę dłużej. Kiedy około godziny 17:05 śmigłowiec z dostojnym pasażerem na pokładzie lądował na Parkstadion, świeciło słońce i do końca spotkania już nie padało. Wcześniej, mniej więcej do godz. 14:00, również tu cały czas mżyło, co jednak prawie w ogóle nie wpłynęło negatywnie na napływ wiernych na dostępny od godziny 13:00 stadion. Diecezja Essen, powołując się na dane szacunkowe policji, podała, że w mszy świętej na stadionie w Gelsenkirchen uczestniczyło 90 000 wiernych[13]. Tym samym, oczywiście o ile ta liczba się zgadza, było to największe wydarzenie nie tylko w historii stadionu, ale także samego miasta[14].

Helikopter z papieżem na pokładzie wylądował w niewidocznym dla widzów miejscu – poza płytą stadionu, na dodatkowym boisku, przy bramie maratonu. Lądowanie, podczas którego powstały potężne tumany kurzu i do tego było strasznie głośne, skłoniło niejednego z obecnych reporterów do bon motu, że papież wywołał w Gelsenkirchen spory szum[15]. Najwyraźniej, mimo starannego przygotowania, organizatorzy nie pomyśleli o tym, co się stanie, gdy śmigłowiec z wirującymi łopatami wyląduje na sypkiej nawierzchni. Cała scena lądowania zniknęła w chmurach czerwonego pyłu, przypominających burzę piaskową. Śmigłowiec był niemalże niewidoczny. Setki zebranych w pobliżu osób szukały schronienia za samochodami[16]. Sytuacja dotknęła szczególnie dziesięcioro gości honorowych, którzy ustawili się już wzdłuż czerwonego dywanu rozłożonego tuż przed miejscem lądowania. Krótko po tym, podczas gdy obecni w pośpiechu strzepywali kurz z ubrań i poprawiali fryzury, nadszedł oczekiwany moment – Jan Paweł II stanął na gruncie w Gelsenkirchen.