Korzeniewski, Stanisław

Korzeniewski, Stanisław (Stanislaus von Korzeniewski), polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1895-1900 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). Po studiach mieszkał i pracował w Monachium, z wyjątkiem okresu I wojny światowej. *30.12.1869 Kowno (obecnie Kaunas/Litwa), †31.12.1942 Monachium. Był w związku z malarką Betty Heldrich (1869-1958). Syn agronoma. Pierwsze nauki artystyczne pobierał prawdopodobnie w Polsce. Dnia 12.11.1895 roku wstąpił do Klasy Malowania z Natury (Naturklasse) pejzażysty u malarza rodzajowego Karla Rauppa (1837-1918) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium; studiował do 1900 roku. W latach 1906-1913 był członkiem Monachijskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych (Münchner Kunstverein) oraz Monachijskiego Zrzeszenia Artystów (Münchner Künstlergenossenschaft). Mieszkał przy ulicy Böcklinstraße 38 w Monachium; jego pracownia mieściła się przy ulicy Arcisstraße. Utrzymywał przyjacielskie relacje z pisarzem Stanisławem Przybyszewskim (1868-1927), który od 1906 roku mieszkał w Monachium i zachwycał się jego twórczością. Korzeniewski udzielał się na rzecz polskich organizacji młodzieżowych w zaborze pruskim, a na obszarze zaboru rosyjskiego wspierał konspiracyjne biblioteki i szkoły elementarne w okolicach Kowna i Mińska. Gdy po wybuchu I wojny światowej w Monachium został objęty nadzorem policyjnym, udał się do Poznania, gdzie na przełomie lat 1918-1919 uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Następnie powrócił do Monachium, ale regularnie jeździł do Polski. – We wczesnej twórczości Korzeniewskiego dominują nastrojowe pejzaże z Polesia przedstawiające zalane lasy oraz bagniste brzegi i trzęsawiska Prypeci. Jego sceny rodzajowe z życia rybaków z tych terenów cieszyły się szczególnym uznaniem Przybyszewskiego. Podczas pobytu nad Morzem Czarnym w 1912 roku zarówno malował, jak i rysował. Jako autor kobiecych wizerunków skłaniał się ku portretowi salonowemu, podczas gdy jego męskie portrety, między innymi portret Przybyszewskiego (olej, Muzeum Narodowe w Warszawie), można określić jako portrety psychologiczne. W Monachium portretował również dzieci, natomiast w Polsce przedstawicieli kleru i szlachty wielkopolskiej. Ponadto tworzył sceny dziecięce, obrazy zwierząt oraz motywy symbolistyczne i religijne. Malował także martwe natury i kwiaty. Realizm „szkoły monachijskiej“ miesza się u niego z wpływami niemieckiego impresjonizmu, aż w końcu przechodzi do niemieckiej secesji (Jugendstil) charakteryzującej się płaszczyznowością i dekoracyjnością. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Krakowie, Lesznie, Poznaniu i Warszawie, w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, w Muzeum Okręgowym w Toruniu oraz w Kościele p.w. NMP Królowej Polski w Gdyni („Madonna z dzieciątkiem“) i w kościele parafialnym w Mroczy (obraz ołtarzowy).