Wierusz-Kowalski, Alfred
Kowalski, Alfred Wierusz (Alfred Wierusz-Kowalski, Alfred Kowalski-Wierusz, Alfred von Wierusz-Kowalski, Alfred Wierusz von Kowalski), polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. W roku 1871 student Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie (Kunstakademie Dresden). W latach 1873-1874 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). Po studiach mieszkał i tworzył w Monachium. Od 1890 roku profesor honorowy monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. *11.10.1849 Suwałki, †15.02.1915 Monachium. Wujek malarza Karola Wierusza-Kowalskiego (1869-1953, członek „szkoły monachijskiej“), ojciec malarza Czesława Wierusza-Kowalskiego (1882-1984, członek „szkoły monachijskiej“). Syn adwokata i notariusza; dzieciństwo i młodość w Suwałkach, od 1865 roku w Kaliszu. W latach 1868-1871 kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Rafała Hadziewicza (1803-1883) i Aleksandra Kamińskiego (1823-1886) oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona (1831-1901). W latach 1871-1873 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie; kopiował starych mistrzów, których prace poznał w Galerii Sempera (Sempergalerie). W 1873 roku wraz z zaprzyjaźnionym malarzem Václavem Brožíkiem (1851-1901) wyjechał do Pragi, gdzie pracował nad nieukończonym obrazem historycznym „Stefan Czarniecki wieziony do Sokołówki“ oraz malował sceny rodzajowe na zlecenie praskiego marszanda. Dnia 18.10.1873 roku wstąpił do Klasy Malarstwa na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium, gdzie uzyskawszy stypendium warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, studiował u malarza historycznego Sándora (Alexandra von) Wagnera (1838-1919). W 1878 roku poślubił córkę pisarza Wacława Szymanowskiego (1821-1886), Jadwigę. Małżeństwo mieszkało w Monachium, miało czwórkę dzieci i prowadziło otwarty dom, przyjmując w swoim reprezentatywnym mieszkaniu licznych gości. Pracownia, która była równie reprezentatywna, stała się miejscem spotkań artystów, marszandów, kolekcjonerów i miłośników sztuki, w tym księcia koronnego i regenta Luitpolda Bawarskiego (1821-1912). Wierusz-Kowalski zajmował w polskiej kolonii artystycznej w Monachium wiodącą pozycję; utrzymywał bliskie kontakty z jej przywódcą, Józefem Brandtem (1841-1915, członek „szkoły monachijskiej“). Od początku lat 80. XIX w. sprzedawał swoje obrazy licznym klientom z europejskich stolic i Stanów Zjednoczonych, głównie dzięki wzmożonej współpracy z monachijskimi galeriami. W 1890 roku Akademia Sztuk Pięknych w Monachium przyznała mu tytuł profesora honorowego. Kilkakrotnie był wyróżniany złotymi medali: na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Monachium w latach 1883 i 1892 (zakup nagrodzonego dzieła do zbiorów Nowej Pinakoteki) oraz w roku 1894 na Międzynarodowej Wystawie Sztuki we Wiedniu. W 1896 roku nabył w Polsce majątek w Mikorzynie koło Konina i odtąd, co roku, spędzał tam letnie miesiące. W 1903 roku udał się w podróż do USA.
