Kochanowski, Roman
Kochanowski, Roman Kazimierz, polski malarz, rysownik, grafik i ilustrator, członek „szkoły monachijskiej“. Od 1881 roku do końca życia mieszkał i tworzył w Monachium oraz w miejscowościach Fürstenfeldbruck i Freising. *28.02.1856 Kraków, †03.08.1945 Freising. Syn zamożnego rzemieślnika. Pierwsze lekcje rysunku i malarstwa pobierał u Maksymiliana Cerchy (1818-1907), krakowskiego malarza, złotnika i nauczyciela rysunku w szkołach w Krakowie. W latach 1873-1875 kształcił się w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza (1828-1900) i Henryka Grabińskiego (1843-1903, w latach 1868-1869 w Monachium). W latach 1875-1878 studiował na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych u malarza historycznego i portrecisty Christiana Griepenkerla (1839-1916) oraz u pejzażysty Eduarda Peithnera von Lichtenfelsa (1833-1913); we Wiedniu pozostał do 1880 roku. W roku 1881, po krótkim pobycie w Polsce, osiadł w Monachium, gdzie od tego momentu tworzył. Aktywnie udzielał się w polskim środowisku artystycznym skupionym wokół Alfreda Wierusza Kowalskiego (1849-1915); przyjaźnił się między innymi z Antonim Kozakiewiczem (1841-1929), Włodzimierzem Łosiem (1849-1888) i Piotrem Stachiewiczem (1858-1938), którzy również byli członkami „szkoły monachijskiej“. Był członkiem Monachijskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych (Münchner Kunstverein) oraz Monachijskiego Zrzeszenie Artystów (Münchner Künstlergenossenschaft). Od czasu do czasu gościł w swojej pracowni bawarskiego księcia Luitpolda, który przy tej okazji nabywał jego prace. Często udawał się z wizytą do rodziny w Krakowie. Wakacje spędzał w majątku hrabiego Józefa Mielżyńskiego (1824-1900) w Chobienicach koło Poznania. W 1890 roku przebywał prawdopodobnie w Paryżu. W 1892 roku poślubił Marię Keffel, córkę bawarskiego przedsiębiorcy. W latach 1892-1894 mieszkał w miejscowości Fürstenfeldbruck, w latach 1906-1912 w Freising. Od 1933 roku miał zakaz malowania narzucony przez nazistów. – Kochanowski malował i rysował najczęściej w plenerze (olej, akwarela, węgiel), tworząc głównie małe, nierzadko szkicowane pejzaże okolic Krakowa i znad Wisły, w różnych porach roku, niekiedy z chłopskimi chatami, małymi scenkami rodzajowymi lub mniej istotnymi sztafażami. W późniejszym okresie tworzył także bawarskie pejzaże, przede wszystkim z okolic Dachau. Jego przedstawienia natury, najczęściej utrzymane w zielonej i brązowej tonacji, nawiązują do malarstwa plenerowego szkoły barbizońskiej. Poza tym zauważyć można w nich także wpływ twórczości jego nauczycieli, zarówno Grabińskiego z Krakowa, jak i Peithnera von Lichtenfelsa z Wiednia. W swoich portretach brał natomiast przykład z malarstwa Griepenkerla, na co wskazują układ głowy oraz fragment portretowanej osoby przedstawiający jedynie głowę lub popiersie. Kochanowski tworzył także całopostaciowe przedstawienia typów ludowych, widoki miejskie z niewielkim sztafażem i martwe natury. W niektórych jego pracach uwydatnia się wpływ realizmu „szkoły monachijskiej“ i francuskiego impresjonizmu. Wykonywał także ilustracje, które w latach 1887-1895 publikowało krakowskie czasopismo Świat; reprodukcje jego rysunków i obrazów ukazywały się na łamach warszawskiego Tygodnika Ilustrowanego oraz monachijskiego pisma Die Kunst für alle. Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie i Warszawie, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowym w Toruniu, w Alte Nationalgalerie (Stara Galeria Narodowa) w Berlinie, w Museum der bildenden Künste (Muzeum Sztuk Pięknych) w Lipsku oraz w Augustinermuseum (Muzeum Augustianów) we Fryburgu Bryzgowijskim.
