Heymann, Stanisław

Heymann, Stanisław, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1864-1866 oraz 1872/1873 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). Do ponad połowy lat 80. XIX w. mieszkał i tworzył w Monachium. *1843 Częstochowa, †1915 Warszawa. Syn kupca. W latach 1858-1861 kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie w Dreźnie. Przebywając jeszcze w Warszawie, udzielał lekcji malarstwa Szymonowi Buchbinderowi (1853-1908?, członek „szkoły monachijskiej“). Dnia 30.07.1864 roku wstąpił do Klasy Technik Malarstwa (Technische Malklasse) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium; do 1866 roku studia pod kierunkiem malarza historycznego Hermanna Anschütza (1802-1880) i ich kontynuacja w roku akademickim 1872/1873. Po studiach pozostał w Monachium do roku 1886, o czym świadczą sygnatury na jego znanych obrazach (patrz zdjęcie tytułowe) z dopiskiem „Monachium“. Następnie wrócił do Warszawy, gdzie malował pod kierunkiem węgierskiego portrecisty Leopolda Horowitza (1837-1917). – Heymann malował przede wszystkim mieszczańskie sceny rodzajowe („Koncert domowy“, „Dzieci“), portrety żydowskich kupców i przemysłowców (członków rodziny Poznańskich) a także ludzi teatru i literatury (Portret Elizy Orzeszkowej [1842-1910]). Jego obrazy o tematyce żydowskiej przedstawiają sceny z życia codziennego, na przykład na obrazach: „Żyd - handlarz uliczny w czasie zawieruchy śnieżnej“ czy „Żyd czytający – Talmudysta“, 1880. Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Muzeum Sztuki w Łodzi.