Godecki, Michał
Godecki, Michał, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej“. Od 1863 do około 1867 roku student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). *14.02.1843 Warszawa, †4.07.1872 tamże. Syn malarza dekoracyjnego oraz przewodniczącego warszawskiego cechu malarzy Michała Godeckiego (1802-1879) i jego żony Izabelli Brockiej, brat rzeźbiarza Teofila Józefa Godeckiego (1847-1918). Po ukończeniu gimnazjum w latach 1858-1861 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, którą ukończył z wyróżnieniem (Gazeta Polska, 20.06.1861 r.; Kurjer Wileński, 07.07.1861 r.). Brał udział w powstaniu styczniowym 1863 roku, w którym zginął jego młodszy brat Karol. Po jego upadku wyemigrował do Monachium. Dnia 16.03.1863 roku wstąpił do Klasy Sztuki Antycznej Alexandra Strähubera (1814-1882) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium. Dalsze studia kontynuował pod kierunkiem malarza historycznego Hermanna Anschütza (1802-1880). Będąc jeszcze w Monachium, odbył podróż studyjną do Rzymu. Około 1867 roku powrócił do Warszawy. W lutym 1872 roku poślubił Annę Mariannę Jaroszewiczównę (*1849), córkę Stanisława Jaroszewicza (1819-1876), malarza dekoracyjnego, kościelnego i teatralnego oraz kolegę po fachu jego ojca. Pięć miesięcy później zmarł w stanie skrajnego wyczerpania z powodu długotrwałego przeciążenia. – Godecki malował portrety, sceny rodzajowe o tematyce przemijania i śmierci („U łoża umierającej“, olej, 1869), motywy alegoryczne i religijne oraz kompozycje oparte na motywach literackich (patrz ilustracja tytułowa). Był konserwatorem ołtarza w kościele św. Bartłomieja Apostoła w Grębkowie (województwo mazowieckie), dla którego stworzył też dwa nowe obrazy. Jeden z nich, przedstawiający świętego Bartłomieja, przetrwał do dziś. Inne jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Krakowie i Warszawie.
