Nowość! WebQuest dla szkół

Między niepewnością a nadzieją.

Życie codzienne polskich „dipisów“ w Niemczech w latach 1945-1955.

 

Wprowadzenie

 

Koniec II wojny światowej wyzwolił ludzi w Niemczech od wydarzeń wojennych i narodowosocjalistycznego reżimu. Jednocześnie oswobodził także osiem milionów ludzi spod obcego panowania, ludzi, którzy podczas wojny zostali wywiezieni ze swojej ojczyzny do Niemiec i przeżyli roboty przymusowe, obozy koncentracyjne i cywilne obozy pracy. Uważano ich za tak zwanych „dipisów“ (od ang. displaced persons), którym należało udzielić doraźnej pomocy.

Jednak już niebawem „dipisi“, przede wszystkim polscy, stawali przed ogromnymi trudnościami, w związku z czym wielu z nich przez długie lata, a niektórzy nawet już nigdy, nie mogli wrócić do ojczyzny. Mimo długo trwającej niepewności, życie musiało toczyć się dalej, więc codzienność na obczyźnie wymagała organizacji. Ale dlaczego polscy „dipisi“ mieli tak duże trudności z szybkim powrotem do swojego rodzinnego kraju? Jak wyglądało życie codzienne polskich „dipisów“ w obozach? Jak „dipisi“ i ludność niemiecka reagowali na siebie nawzajem? No i była jeszcze pewna szczególna osobliwość, którą była polska enklawa Maczków...

Struktura naszego WebQuestu:

• Zadania
• Proces
• Źródła
• Ewaluacja
• Konkluzja

Zadania

 

Nasz WebQuest pozwoli Wam samodzielnie zgromadzić wiedzę na temat różnych aspektów życia codziennego Polaków w obozach dla „dipisów“ na terenie Niemiec oraz jego warunków ramowych, od zakończenia wojny w 1945 roku do początku lat 50. XX w.

Podczas realizacji tego projektu wcielicie się w rolę dziennikarza naukowego, któremu magazyn informacyjny zlecił napisanie tekstu okładkowego na temat codziennego życia polskich „dipisów“ w Niemczech.

W tym celu nasz WebQuest oferuje Wam materiały na następujące tematy:

• W poczekalni - polscy „dipisi“ między repatriacją a przesiedleniem

• Uprzedzenia i represje - „dipisi“ i Niemcy

• Zarządzanie niedostatkiem - warunki bytowe w obozie

• Samookreślenie - sztuka, kultura i rozrywka
• Spojrzenie w przyszłość - szkoła i studia, kształcenie i nauka zawodu
• Emsland - "polska strefa okupacyjna"

Kluczowe pytania do podanych tematów w tej samej kolejności:

• W poczekalni:

Doraźnym działaniom Aliantów na rzecz „dipisów“ przyświecały dwa cele. Po pierwsze: miały one zapewnić byt, pomoc a także ewidencję „dipisów“. Po drugie: miały one zagwarantować możliwie szybką i sprawną organizację repatriacji „dipisów“. Było to jednak zadanie, którego wojsko nie mogło realizować na własną rękę, dlatego w listopadzie 1944 roku, główne dowództwo Aliantów podpisało umowę z powstałą krótko wcześniej pomocową organizacją Narodów Zjednoczonych UNRRA [Administracja Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy]. Mimo tego, nie wszystko przebiegało zgodnie z planem. Poza tym w roku 1947 w miejsce UNRRA została wprowadzona IRO [Międzynarodowa Organizacja Uchodźców]. „Dipisi“, zwłaszcza polscy, znowu utknęli w "poczekalni" między repatriacją a emigracją.

Kiedy i dlaczego Alianci zmienili z biegiem czasu swoje podejście do „dipisów“?

• Uprzedzenia i represje:

"wszelkie przypadki popełnianych przez obcokrajowców ataków itp., należy tu natychmiast zgłaszać."

Takie rozporządzenie wydały władze okupacyjne w swoim biuletynie z dnia 27 kwietnia 1945 roku, skierowanym do burmistrzów w powiecie Meppen. Było ono próbą zduszenia ataków „dipisów“ w zarodku w ramach zachowania spokoju i bezpieczeństwa.

Decydującym także zatem czynnikiem w stosunkach między „dipisami“ i Niemcami stała się przestępczość w kontekście napięć pomiędzy nazistowską ideologią higieny rasowej a żądzą zemsty. Ale: Czy „dipisi“ byli rzeczywiście tacy, jakich obawiali się Alianci i za jakich uważali ich Niemcy? Czy były to tylko konflikty, czy może także pokojowe współżycie?

• Zarządzanie niedostatkiem:

"Czego nam nie brakowało to DDT - środka owadobójczego." - pisał w roku 1996 Józef Szajna, polski artysta i profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, do Andreasa Lembecka, wspominając swój pobyt jako „dipis“ w Emslandzie.

Jak wyglądała organizacja aprowizacji i życia w obozie dla „dipisów“?

• Samookreślenie:

"Tak, byliśmy więźniami. Przeszliśmy drogi wielu obozów: Oświęcimia, Lublina, Dachau, Buchenwaldu; wyjęto nas z samego dna wojny. Lata żyliśmy, nic swego nie mając. Nawet siebie. Ale wtedy mieliśmy - ojczyznę."

Tymi słowami opisał dnia 15 czerwca 1945 roku sytuację polskich „dipisów“ w Niemczech Tadeusz Borowski, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy wojennego pokolenia.

Jakie znaczenie, w świetle tego cytatu, odgrywały sztuka, kultura i rozrywka w obozowym życiu „dipisów“?

• Spojrzenie w przyszłość:

"Chcieliśmy się uczyć, nadrobić lata stracone podczas wojny." - pisał w roku 1996 Józef Szajna, polski artysta i profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, do Andreasa Lembecka, wspominając swój pobyt jako „dipis“ w Emslandzie.

Jakie możliwości kształcenia i dokształcania istniały w obozach dla polskich „dipisów“? Jakie wynikały z tego perspektywy na przyszłość?

• Emsland:

"W końcu żyliśmy wśród swoich, tak, jakbyśmy byli w Polsce." - pisał w roku 1996 Józef Szajna, polski artysta i profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, do Andreasa Lembecka, wspominając swój pobyt jako „dipis“ w Emslandzie.

W polskiej enklawie w Maczkowie w Emslandzie Polacy spędzili prawie dwa lata między swoimi. Jak doszło do powstania tego osobliwego miejsca? Co oferował Maczków swoim mieszkańcom oraz co odróżniało to miasto od innych obozów?

Początkowo, z uwagi na różnorodność jego aspektów oraz ograniczony czas realizacji projektu, temat będzie opracowywany w oparciu o podział pracy w dwu- lub maksymalnie czteroosobowych grupach. Następnym krokiem będzie zestawienie wszystkich zebranych informacji i zgromadzenie ich we wspólnym artykule.

Proces

 

Praca nad projektem na temat polskich „dipisów“ obejmuje sześć godzin lekcyjnych.

Na początku realizacji projektu należy podzielić się na dwu- maksymalnie czteroosobowe grupy i przydzielić im tematy do przygotowania, np. w drodze losowania.

Można ewentualnie wybrać rzecznika grupy, który będzie na przykład czuwał nad dotrzymaniem czasu i zapewni równomierny podział zadań między uczniami wchodzącymi w skład grupy lub - w przypadku wystąpienia problemów - będzie odpowiedzialny za komunikację między uczniami i nauczycielką/nauczycielem bądź osobiście będzie do dyspozycji nauczycielki/nauczyciela, jako jej/jego rozmówca.

Następnie w każdej grupie należy wspólnie przyjrzeć się zadaniu i wstępnie zastanowić się nad tym, które aspekty przydzielonego tematu mogłyby być istotne, po czym ustalić sposób postępowania przy jego opracowywaniu: Kto szuka materiałów w bibliotece/literatura przedmiotu? Kto szuka na proponowanych stronach internetowych? Kto szuka na dodatkowych stronach internetowych? Jakie hasła mogłoby być najbardziej pomocne podczas wyszukiwania? Kto szuka tekstów, kto źródeł? Ile czasu potrzeba na szukanie, ile na omówienie w swojej grupie?

Po fazie szukania należy wymienić się rezultatami poszukiwań i sporządzić pierwszą wersję przydzielonej części artykułu.

Następnym krokiem jest wzajemne przedstawienie wyników prac.

Na wspólnym posiedzeniu (plenum) należy porozumieć się co do tego, w jakiej kolejności należy uwzględnić poszczególne tematy w artykule i sporządzić jego ogólny konspekt.

W następnej kolejności należy ponownie opracować swoją część artykułu (w swojej grupie).

Na koniec należy połączyć wszystkie części artykułu w jedną całość i dokonać redakcji końcowej tekstu.

Źródła

 

Internet:

www.porta-polonica.de

 

Literatura przedmiotu:

• Jacobmeyer, Wolfgang: Vom Zwangsarbeiter zum heimatlosen Ausländer. Die Displaced Persons in Westdeutschland 1945-1951. Göttingen 1985.
• wyszukanie publikacji dotyczących przedzielonego regionu, jak np. Schröder, Stefan: Displaced Persons im Landkreis und der Stadt Münster 1945 - 1951. Münster 2005.

 

Materiały źródłowe

W celu opracowania przydzielonego tematu można również na własną rękę szukać stosownych dodatkowych stron internetowych lub publikacji, które będą pomocne w gromadzeniu informacji. W poszukiwaniu przedmiotowych źródeł można - o ile czas na to pozwoli - udać się również do lokalnego archiwum.

 

Ewaluacja

 

Poniżej przedstawiamy krótkie zestawienie kryteriów oceny:

Praca w grupie dwu- lub (maksymalnie) czteroosobowej została dobrze zorganizowana i uzgodniona oraz równomiernie podzielona na wszystkich uczniów wchodzących w skład grupy.

Zadanie zostało zrealizowane w wyznaczonym czasie.

Przydzielony temat został gruntownie przygotowany i szczegółowo opracowany przy jednoczesnym uwzględnieniu odpowiednich zasobów informacyjnych; wykorzystane źródła (strony internetowe, literatura przedmiotu, pierwotne dane źródłowe) zostały podane.

Artykuł jest poprawny pod względem merytorycznym.

Artykuł jest poprawny i odpowiedni pod względem językowym.

Konkluzja

 

Realizacja WebQuestu powinna wiązać się z osiągnięciem przez uczniów następujących celów:

• samodzielne wyszukiwanie informacji na temat polskich „dipisów“ w Niemczech w różnego rodzaju mediach,

• krytyczne podejście do różnego rodzaju źródeł,

• przedstawienie oraz dokonanie oceny sytuacji bytowej „dipisów“ i ich stosunku do tej sytuacji; przedstawienie oraz dokonanie krytycznej analizy stosunków między „dipisami“ a Niemcami a także polityki Aliantów wobec środowiska „dipisów“,

• przygotowanie wyników pod kątem zgodności z celem projektu lub grupy docelowej oraz prezentacja ich przed klasą,

• sporządzenie tekstu określonego gatunku,

• samodzielne zorganizowanie i przemyślenie działań w procesie uczenia się i pracy.