Flossenbürg

 Jesienią 1939 roku przybywają pierwsze transporty z Polski. W miarę ubywania niemieckiej siły roboczej (powołania do Wehrmachtu) w wojennej gospodarce III Rzeszy, komendantura obozu tworzy na terenie całej południowej Rzeszy i częściowo na terenie dzisiejszych Czech około 100 filii i komand pracy. „Koncern budowlany SS” staje się pośrednikiem wynajmującym prawie bezpłatną (koszy wyżywienia i pomieszczeń ponosił wynajmujący) siłę roboczą przynoszącą milionowe zyski. Więźniowie zmuszani byli do morderczej pracy w przemyśle zbrojeniowym III Rzeszy, do produkcji amunicji i broni która skierowana była przeciw ich ojczystym krajom. Z usług SS KZ Flossebürg korzystał wielki przemysł min. zakłady produkujące samoloty bojowe, Flugzeugproduktion Messerschmitt GmbH. Firmy: Flick, Simens, Osram, Junkers. Obok podstawowej produkcji w kamieniołomach plac apelowy KZ Flossebürg opuszczały codziennie dziesiątki komand do pracy w Flossebürg i bliżej położonych małych firmach, zakładach rzemieślniczych, gospodarstwach rolnych i prywatnych domach. 
Każdą żądaną liczbę świeżej siły roboczej dostarczało Gestapo i hitlerowskie urzędy pracy które postępowały za oddziałami Wehrmachtu. Obustronny zysk przemysłu zbrojeniowego i kasy SS, okupiony był dziesiątkami tysięcy zamordowanych pracę ponad siły w ramach rasistowskiegoprogramu exterminacji całych narodów, grup etnicznych i wszelkiego ruchu oporu przeciw III Rzeszy. W obozie koncentracyjnym KZ Flossenbürg, tak jak we wszystkich hitlerowskich obozach koncentracyjnych przeprowadzane były egzekucje skazanych przez Gestapo i sądy specjalne na karę śmierci przeciwników reżimu i członków zorganizowanego ruch oporu. Pierwsze masowe egzekucje przeprowadzono we wrześniu 1941 roku, na podstawie wydanego 6 czerwca 1941 roku „Kommissarbefehls”, rozstrzelano pierwszą grupę 41 rosyjskich jeńców wojennych, oficerów politycznych Armii Czerwonej (Kommisssare der Roten Armee). Udokumentowanych 566 ofiar w/w rozkazu nie jest prawdziwą liczbą rozstrzelanych i w późniejszym czasie zabijanych strzykawką z trucizną jeńców wojennych, szacunkowa ilość to ponad 1000 mordów tego rodzaju. Dalszymi ofiarami wyroków śmierci wydawanych na podstawie wydanego 7 grudnia 1941 roku rozporządzenia Generalnego Marszałka Polnego (Generalfeldmarschall) Wilhelma Keitla, byli polscy jeńcy wojenni, członkowie polskiego ruchu oporu w kraju, członkowie ruchu oporu okupowanych krajów. Setki aresztowanych i dziesiątkiii zamordowanych w ramach akcji „Noc i mgła” (Nacht und Nebel) Holendrów, Belgów i Francuzów. Ostatnim „akordem” sądów specjalnych w KZ Flossenbürg było zamordowanie 9 kwietnia 1945 roku 7 niemieckich przeciwników reżimu hitlerowskiego na czele z księdzem Dietrichem Bonhoefferem i Admirałem Wilhelmem Canarisem. Minimum w 2 500 egzekucjach i mordach innego rodzaju (powieszenie, strzykawka z trucizną) uczestniczyli członkowie SS w KZ Flossenbürg, tylko nieliczni z nich stanęli przed alianckimi sądami wojskowymi. Poza kilkoma, zapadły niskie wyroki więzienia, większość wyszła na wolność w ramach amnestii z lat 50-tych.