Stalag XI A Altengrabow
Po Rosjanach to Polacy byli osobami najbardziej prześladowanymi i karanymi, umieszczano ich np. w karnych komandach pracy lub przetrzymywano i utrudniano ich oficjalną korespondencję z Międzynarodowym Czerwonym Krzyżem w Genewie. Internowani podczas kampanii wrześniowej byli przerażeni, gdy zobaczyli, w jak fatalnym stanie byli nowo przybyli jeńcy z powstania warszawskiego. Po solidarnym wystąpieniu wszystkich uwięzionych lekarzy wśród jeńców rozdzielono rezerwę żywnościową dla nowych osadzonych. Do Stalagu XI A przybyło łącznie 2655 jeńców z powstania, wśród których były również kobiety i dzieci. Transportom towarzyszył personel lekarski, pielęgniarki i sanitariuszki. Byli to chorzy i ranni ze szpitali powstańczych.
Meldunki zawierające prośby o leki i środki higieniczne, przede wszystkim dla kobiet w ciąży, zostały wysłane do Genewy dzięki pozyskaniu do współpracy kilku Niemców. Nie uczyniono nic w kierunku wypełnienia chociażby podstawowego podpisanego przez Wehrmacht zobowiązania zawartego w akcie kapitulacyjnym. Ruszyła wtedy akcja solidarnościowa: Belgowie, Francuzi, Anglicy, Włosi, Jugosłowianie i Holendrzy zrzekali się części posiadanych rezerw na rzecz powstańców, którzy jeszcze przed kilkunastoma dniami walczyli przeciw Niemcom. Zorganizowały się też polskie komanda pracy w terenie, które przekazywały część żywności i ofiarowały bieliznę oraz odzież. Z oddalonego o ok. 60 km lazaretu gruźliczego w Tangerhütte zaczęły napływać dary w postaci jedzenia, odzieży i paczek. Dowództwo obozu zareagowało utworzeniem dalszych komand pracy. W kilka dni po przybyciu transportów do pracy wysłano pierwszych 950 osób uznanych za zdrowych; 10 małoletnich chłopców skierowano do cywilnego obozu pracy przymusowej w Magdeburgu, dalszych 44 wywieziono do pracy w Górach Harcu; 50 kobietom, w tym ze stopniami oficerskimi i podoficerskimi, odebrano status jeńca wojennego. Pod groźbą użycia broni załadowano je na samochody i wywieziono do pracy. Po kilkakrotnym odmówieniu jej wykonania kobiety wróciły i jak wszystkie żołnierki z powstania z innych obozów zostały w grudniu 1944 r. wysłane do karnego obozu VI C Oberlangen.
3 maja 1945 r. do obozu przybyli Amerykanie i rozpoczęli natychmiastową ewakuację jeńców koalicji zachodniej. Pomimo wcześniejszych ustaleń (Rosjanie, Polacy i Jugosłowianie mieli pozostać w obozie i stamtąd powrócić do swoich krajów ojczystych) już w pierwszym transporcie w stronę Magdeburga wyjechało blisko 200 powstańców.
Po długich staraniach zachodni alianci ekshumowali swoich zmarłych i przenieśli ich szczątki do ziemi ojczystej lub na niemieckie cmentarze wojenne do kwater narodowościowych. Rosjanie z kolei dokonali przeniesienia 2000 grobów odnalezionych w kilku miejscach na terenie Berlina i w jego okolicy na rosyjskie nekropolie wojenne. Na byłym cmentarzu garnizonowym i zachodnim (Gräberfeld II, Westfriedhof) pozostały zapomniane groby jeńców z Polski, Jugosławii i Włoch (które wróciły do Włoch dopiero w 1994 r.), o które nikt się nie upomniał przez dziesiątki lat. Wraz ze zniszczeniem dokumentacji zrujnowano też cmentarz, rozjeżdżając go czołgami kilkunastu dywizji pancernych radzieckiego wojska stacjonujących do zjednoczenia Niemiec na poligonie Altengrabow.
Z inicjatywy dwóch mieszkańców okolicznych miejscowości, Udo Geißlera i Toniego Haderera, w 2007 r. poza terenem poligonu postawiono pierwszy pomnik – kamień narzutowy z metalową tabliczką z napisem: Stalag XI A 1939–1945. Inicjatywa ta spotkała się z uznaniem i poparciem ze strony władz komunalnych i politycznych regionu i Kraju Związkowego Saksonia-Anhalt. Jednym z celów jest odnalezienie byłego cmentarza garnizonowego, na którym spoczywa m.in. kilkudziesięciu Polaków, oraz cmentarza zachodniego, na którym znajdowały się prawdopodobnie 52 mogiły żołnierzy z powstania warszawskiego. W próbach odnalezienia zaginionego cmentarza uczestniczą przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii-Anhalt, Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e.V., Oddział w Magdeburgu, komendantury poligonu i Förderverein Gedenkstätte „Kriegsgefangenenlager Stalag XI A Altengrabow“ e.V. Poszukiwaniom towarzyszy przedstawiciel Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej w Berlinie, jednak na razie poszukiwania nie przyniosły rezultatów. 1 września 2010 r., w 70. rocznicę wybuchu wojny, został odsłonięty nowy pomnik.
Lista imienna pochowanych na zaginionym cmentarzu powstańców:
TRZMIEL WŁADYSŁAW strz.
† 4.9.1944 (?)
POSMYCH RYSZARD
lat 17, † 7.10.1944
GRATOWSKA JADWIGA
lat 42, † 8.10.1944 (na liście pochowanych sporządzonej przez komendanturę obozu z dnia 27.11.1944 zapisana jako Grabowska Adela * 1902 † 7.10.1944)
GRANOS FELIKS st. sierż. ps. „Zamek“
* 17.5.1902
† 08.10.1944
ZAŁĘSKI STANISŁAW rtm. ps. „Prus“
* 06.1.1907
† 08.10.1944
SZYMEK WŁODZIMIERZ
* 14.1.1899
† 9.10.1944
KOBIERSKI ROMAN ppor.
* 15.1.1910
† 10.10.1944
REWKOWSKA MARIA EWA strz. ps. „Maryla“
* 12.9.1918 Jekaterynosław
† 10.10.1944
KLEINSZMIDT BRONISŁAW kpr. ps. „Maciej“
† 14.10.1944
SADKIEWICZ ZDZISŁAW pchor.
* 5.2.1903
† 10.10.1944
GEBETHNER TADEUSZ rtm. ps. „Gustaw“
* 18.2.1897 Warszawa
† 14.10.1944
PROSZKOWSKI JERZY kp. ps. „Łada“
* 4.7.1910 Charków
† 11.10.1944
ROMANOWSKI TADEUSZ st. strz. z cenzusem
* 23.9.1920
† 8.10.1944
TRAWIŃSKI ROMAN
* 15.1.1898
† 12.10.1944
DROZDOWICZ STANISŁAW por. kawalerii ps. „Jastrzębiec“
* 20.10.1901
† 14.10.1944
KRASUSKI ANDRZEJ PIOTR
* 26.11.1871
† 16.10.1944
JABŁOŃSKA ZOFIA JANINA
* 23.10.1918
† 16.10.1944
BARSKI ZDZISŁAW kpr. pchor.
* 17.9.1914 Warszawa
† 22.10.1944
PRZEPIERZYŃSKI MARIAN kpr. pchor. ps. „Marian“
* 14.11.1918 Poznań
† 23.10.1944
MOZOL ANTONI ułan ps. „Kolejarz“
* 6.1.1892
† 23.10.1944
KACPRZYCKI WŁADYSŁAW plut.
* 17.11.1914
† 24.10.1944
DRONET WŁADYSŁAW kpt.
* 15.3.1893 Kalisz
† 23.10.1944
GŁOTKIEWICZ ZOFIA sanitariuszka
* 1.5.1920
† 24.10.1944
ORLICKI FELIKS plut. ps. „Lech-Antoni“
* 15.10.1899 Warszawa
25.10.1944
GOETZEN LUCJAN strz.
* 8.11.1926 Warszawa
† 29.10.1944
ŚWIETLIK ZYGMUNT kpr.
* 30.8.1917
† 31.10.1944
MACIEJUK JAN strz. ps. „Pytek“
* 12.12.1921 Warszawa
† 2.11.1944
KOSTECKI ANDRZEJ (Wiesław-Janusz?) strz.
* 6.11.1926
† 3.11.1944
MISZKIEWICZ KAZIMIERZ plut.
* 3.3.1913 Warszawa.
† 4.11.1944
KASZTELAN SYLWESTER strz.
*30.11.1924 Poznań
† 5.11.1944
ŻOŁĄDEK DANUTA strz/sanit. ps. „Amazonka“
* 30.9.1917 Warszawa
† 6.11.1944 (na liście sporządzonej przez komendanturę Stalagu na początku 1945 r. występuje jako Zotadkowna Irena Danuta „AK“ ur. 30.9.1925 r.)
REPLIŃSKI STEFAN st. strz. ps. „Oleś“
* 15.7.1926 Warszawa
† 9.11.1944
BRACŁAWIEC MARIAN strz. ps. „Słoń II“
* 1.1.1909.
† 17.11.1944
BAUER KONSTANCJA sanit.
* 27.10.1887
† 17.11.1944
JĘDRZEJEWSKI STANISŁAW strz.
* 9.3.1908 Warszawa
† 21.11.1944
KRAJEWSKA HALINA strz. ps. „Sowa“
* 6.12.1924 Skoraczew pow. Jarocin
† 20.11.1944
KWIATKOWSKI ZDZISŁAW strz.
* 18.3.1927
† 23.11.1944
GŁUSZYŃSKI WŁADYSŁAW/STANISŁAW kpr. ps. „Sęp“
* 4.1.1921 Warszawa
† 25.11.1944
GIMZIŃSKI RYSZARD strz. ps. „Ryś“
* 13.11.1926 Warszawa
† 8.12.1944
RAJEWSKI JERZY strz. ps. „Jurek“
* 22.3.1925 Warszawa
† 10.12.1944
BUCZYŃSKI LESZEK strz.
* 20.2.1928 Warszawa
† 24.11.1944
PLACHCIŃSKI ANDRZEJ ppor. ps. „Tranzyt“
* 20.1.1912 Warszawa
† 16.12.1944 (data śmierci podana na liście sporządzonej przez komendanturę w dniu 8.1.1945 r., inne źródła podają datę październik 1944 r.)
ORŁOWSKI STANISŁAW kpr. ps. „Kazik“
* 14.1.1912 Pułtusk
† 26.12.1944
BURAK BRONISŁAW JAN kpr. ps. „Czaplik“
* 1900 (7.4.1911?) Iwienice
† 1944
SZEMIOT MIKOŁAJ plut. ps. „Jelonka“
JEDLIŃSKI MAREK strz.
* 8.9.1913 Białystok
† 2.1.1945
NYCZ JÓZEF ppor. ps. „Czan“, „Tomasz“
* 19.3.1896 Pisarzowicze
† 3.1.1945 (data śmierci podana na liście sporządzonej przez komendanturę w dniu 15.3.1945 r., inne źródła podają datę 28.12.1944 r.)
MILLER MIECZYSŁAW strz. ps. „Bokser“
* 17.10.1920 Warszawa
† 23.2.1945
SAWICKI JANUSZ BOHDAN kpr. pchor. ps. „Zabawa“
* 21.6.1925 Hrubieszów
† 8.3.1945
GODLEWSKI ZBIGNIEW kpr.
* 17.11.1928 Warszawa
† 26.3.1945
GÓRSKI STANISŁAW strz.
* 25.10.1925 Poznań
† 31.5.1945
PUPKO BRONISŁAW plut. ułan
* 2.1.1893 Imielin
WENDA – WENDE MARCELI strz. ps. „Kamil“
* 7.1.1926 Mogielnica
