Böblingen

Jedyne udokumentowane nazwisko Polaka pojawia się w kronice miasta, w której został opisany aliancki nalot bombowy z 7 października 1943 r. Życie straciła wówczas 32-letnia Polka Valeria Tworziolly, pracownica przymusowa. Na ogólnej liście ofiar wojny pochowanych na cmentarzu zapisano ją pod numerem 203 jako Zworzyllee Vallina, urodzoną 13 marca1911 r. w Dubreski/Krakau Polen, zmarłą 8 stycznia 1943 r. (w przypadku obu zapisów zachowano oryginalną niemiecką pisownię). Wspomniani jeńcy wojenni to:

KEMONA EDWARD

* 1.9.1914

†  29.11.1945, pochowany w 16 rzędzie kwatery w grobie nr 2

LEWANDOWSKI STEFAN lat 29

† 24.12.1945, pochowany w rzędzie 16a grób nr 1

Przez dziesiątki lat problem pracy przymusowej w czasie drugiej wojny światowej na terenie Böblingen był przemilczany. Jedynym świadectwem tego czasu były groby robotników przymusowych na miejscowym cmentarzu. Na skraju nekropolii, na jej najstarszej części znajduje się mała kwatera z 32 kamieniami nagrobnymi polskich dzieci urodzonych i zmarłych w latach 1946–1950. Daty urodzin i śmierci pokrywają się z datą istnienia obozu dla Displaced Persons, który składał się z części polskiej z 82 mieszkańcami i rosyjskiej, w której żyło 2800 osób. Pod koniec istnienia obozu pozostali w nim prawie wyłącznie Polacy. Na oddziałach położniczych w Böblingen i Sindelfinger przychodziły na świat dzieci. W zachowanych w miejscowym archiwum dokumentach odnotowano przyczyny śmierci dzieci, które umierały w wyniku typowych chorób wieku dziecięcego i z powodu wad wrodzonych. Na śmiertelność wśród dzieci wpływały też złe warunki bytowe w obozie.

Po wygaśnięciu określonego przepisami czasu inne groby zostały zlikwidowane. Przetrwały jednak chronione niemieckim prawem 32 groby polskich dzieci i 1 dziecka niemieckiego, będące dziś świadectwem zbrodni wojennej. Z upływem lat kamienie nagrobne ulegały zniszczeniu. Dopiero w 1998/1999 r. z inicjatywy mieszkańców Böblingen przystąpiono do prac konserwatorskich. Tylko 9 kamieni udało się zachować w pierwotnej postaci, pozostałe zostały zastąpione kamiennymi sześcianami, na których wyryto podstawowe dane zmarłych.