Piechowski, Wojciech
Piechowski, Wojciech (Adalbert), polski malarz, członek „szkoły monachijskiej”. W latach 1873-1875 student Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste) w Monachium oraz uczeń malarza Józefa Brandta. *23.04.1849 Nosarzewo Borowe koło Mławy, †13.11.1911 koło Skłót pod Kutnem. Syn właścicieli majątku w Nosarzewie Borowym, Michała i Elżbiety Piechowskich. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Mławie i szkoły średniej we Włocławku. W latach 1869-71 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Aleksandra Kamińskiego (1823-1886), Rafała Hadziewicza (1803-1883) i Wojciecha Gersona (1831-1901); przyjaźnił się z Józefem Chełmońskim (1849-1914) i Antonim Piotrowskim (1853-1924, obaj członkowie „szkoły monachijskiej”). W 1873 roku wraz z Kazimierzem Alchimowiczem (1840-1916) i Romanem Szwoynickim (1845-1915, obaj członkowie „szkoły monachijskiej”) udał się na studia do Monachium. Dnia 27.10.1873 roku rozpoczął naukę w szkole malarstwa na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) pod kierunkiem pejzażysty i malarza scen rodzajowych Otto Seitza (1846-1912). Jego obraz „Zielone Świątki”, wystawiony na wystawie warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w 1874 roku, przyniósł mu stypendium Towarzystwa, które umożliwiło mu kontynuację studiów u polskiego batalisty, malarza koni i malarza rodzajowego Józefa Brandta (1841-1915, członek „szkoły monachijskiej”) w Monachium do 1875 roku. Prawdopodobnie w 1875 roku wrócił do Polski. W 1877 roku poślubił Aleksandrą Olszewską i osiedlił się w Nosarzewie Borowym, gdzie wraz z żoną mieszkał do 1892 roku. Piechowski jednocześnie zajmował się gospodarstwem rolnym i malarstwem. W latach 1880-1882 prowadził w Warszawie nierentowny zakład fotograficzny. W 1894 roku wziął w dzierżawę majątek w Ręcznie pod Piotrkowem (obecnie Piotrków Trybunalski), by tam prowadzić gospodarstwo rolne. W latach 1895-1896, po kolejnych niepowodzeniach finansowych, zamieszkał w majątku Chełmońskiego w Kuklówce; od 1889 roku Chełmoński zajmował się tam jednocześnie rolnictwem i malarstwem plenerowym. Piechowski dużo podróżował. Przejściowo mieszkał na Litwie i na Ukrainie; w 1907 roku wraz z rzeźbiarzem Piusem Welońskim (1849-1931) mieszkał w Warszawie; z żoną i dziećmi mieszkał tylko od czasu do czasu razem. Dzierżawił majątki Proszkowo koło Ciechanowa i Zaręby (do 1910 roku). Ponowne problemy finansowe i rodzinne spowodowały, że zamieszkał w majątku hrabiego Stanisława Zygmunta Dangla (1854-1923) w Skłótach pod Kutnem, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku dzieci hrabiego. Rok później zginął w wypadku powozu konnego. – Podczas studiów w Monachium Piechowski malował sceny rodzajowe, między innymi „Nocleg flisów” (1873) i „Orka jesienna” (1875). Po powrocie do Polski, tworzył w realistycznym stylu „szkoły monachijskiej”, malując w Nosarzewie Borowym obrazy o tematyce religijnej („Maria Magdalena” dla kościoła w Szydłowie), mieszczańskie sceny obyczajowe (patrz zdj. tytułowe; kobiety w pomieszczeniach), sceny rodzajowe z życia wsi takie jak „Przy święconym” (1881), „Oświadczyny” (1881), „Kobiety przy piecu” (1888, Muzeum Narodowe w Warszawie); sceny religijne, jak np. „Droga i życie nasze (Ukrzyżowania Chrystusa)”, 1889 (nagrodzona srebrnym medalem w 1891 roku w Berlinie). Część tych prac znamy dziś tylko z reprodukcji, które ukazały się w ówczesnych czasopismach Kłosy i Tygodnik Ilustrowany (w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Jego prace znajdują się między innymi w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Mławie.
