Wieleba Lech – Poetic Jazz
Lech Wieleba studiował w klasie kontrabasu u Stanisława Rośka w obecnym Zespole Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu. Kształcenie ukończył w roku 1977, po czym przez cztery lata koncertował w Państwowej Operze i w Filharmonii w Gdańsku. Od dłuższego czasu interesował się jednak jazzem. Już w roku 1975 wystąpił podczas zainaugurowanego dwa lata wcześniej Festiwalu Jazz Jantar w Gdańsku, jako członek zespołu amerykańskiego muzyka free jazzu Dona Cherry’ego (1936-1995). W roku 1980 w Warszawie wręczono mu Nagrodę Krzysztofa Komedy. W tym samym roku wraz z zespołem Antiquintet został zwycięzcą festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu i wystąpił na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie, najstarszym międzynarodowym festiwalu jazzowym w Polsce. Na przełomie lat 1982/83 wraz z założonym przez saksofonistę Ryszarda Miśka (1947-2010) Polskim Teatrem Instrumentalnym z Gdańska, wyruszył w trasę koncertową po Europie.
Po wyjeździe w roku 1984 do Hamburga Wieleba umocnił także swoją pozycję na scenie muzycznej w Niemczech. Z bardem Franzem Josefem Degenhardtem (1931-2011) nagrał trzy albumy CD - w roku 1986 „Junge Paare auf Bänken. Franz Josef Degenhardt singt Georges Brassens“ (Młode pary na ławkach. Franz Josef Degenhardt śpiewa Georgesa Brasensa), w roku 1987 „Da müssen wir durch“ (Musimy to przejść), w roku 1988 „Stationen“ (Stacje) - a na przełomie lat 1987/88 z Udo Lindenbergiem album „Hermine“; wszystkie ukazały się nakładem wytwórni Polydor. W roku 1987 był współautorem ścieżki dźwiękowej do dwuczęściowego dramatu dokumentalnego pod tytułem „Reichshauptstadt privat“ (Stolica Rzeszy od strony prywatnej) w reżyserii Horsta Königsteina. W tym samym roku nagrał z pochodzącym z Kalifornii zespołem Golden Bough płytę długogrającą z muzyką celtycką „Winding Road“, która ukazał się w wytwórni Arc Music. W roku 1993 wraz z Berndem von Ostrowskim (wibrafon), Hansem-Jörnem Brandenburgiem (fortepian) i Hansem-Peterem Stillerem (perkusja), tworząc z nimi formację The Classic Jazz Quartet, wydał płytę CD z „modern jazzem w połączeniu z klasyką“, nagraną w Lichtwarksaal (Sala [imienia Alfreda] Lichtwarka) w siedzibie Carl-Toepfer-Stiftung (Fundacja Carla Toepfera) w Hamburgu. Wieleba brał również udział w produkcjach musicali w Hamburgu, takich jak „Phantom der Oper“ (Upiór w operze), „Closer than Ever“ oraz „Fiddler on the Roof“ (Skrzypek na dachu). Przez sześć lat pracował u boku happenera i managera kultury André Hellera, między innymi w latach 1993-95 jako dyrektor muzyczny berlińskiego Wintergarten-Varietés podczas tras koncertowych po Niemczech, Szwajcarii i Austrii. W latach 1998 oraz 2002 razem z Witkiem Kornackim (klarnet) i Angelem Garcią Arnésem (gitara) w zespole Sureste Tango Trio nagrał płyty CD „Soledad“, „Pasión en Tango“ oraz „María de Buenos Aires“ z muzyką Astora Piazzolli. W latach między 1998 a 2005 odbył trasy koncertowe promujące płytę Sureste Tango Trio po wielu krajach Europy. Komponował muzykę do produkcji teatralnych, takich jak „La Musica“ Marguerite Duras w hamburskim Theatron oraz „Chawale“ w Teatrze przy Hechtplatz w Zurychu.
Od przełomu wieków XX i XXI Wielebę coraz częściej można było spotkać w Szwajcarii oraz w okolicach Jeziora Bodeńskiego. Na przykład w roku 2002 brał udział w produkcji teatralnej „Skrzypce Rotszylda“ Antoniego Czechowa w Théâtre La Fourmi w Lucernie. W roku 2002 występował także ze swoim programem Sureste Tango a w roku 2004 grał tanga, jazz i muzykę klezmerską w miejscowości La Chaux-de-Fonds położonej w zachodniej części Szwajcarii. Już w roku 1995 przygotował razem z urodzoną w Hamburgu aktorką Paulą Quast spektakl będący poetycko-muzycznym portretem pochodzącej z Galicji Zachodniej żydowskiej poetki Maschy Kaléko (1907-1975). Spektakl prezentowany był w krajach niemieckojęzycznych jeszcze do roku 2007.
Jednak od roku 2002 Wieleba skupiał swoją uwagę na nowym programie „Poetic Jazz“, w ramach którego w tym samym roku ukazał się album CD „Open The Heart“, nagrany na żywo w sali koncertowej rezydencji dla seniorów Augustinum w Aumühle koło Hamburga. Zawiera on pierwsze wersje utworów „Waiting for the Call“ i „La Chanson de la Pluie“ w wykonaniu zespołu w składzie: Jan-Peter Klöpfel - skrzydłówka, André Mornet - fortepian, Ali Husseini - perkusja oraz Lech Wieleba - kontrabas. „Cudowna lekkość wypełnia tę muzykę, opartą na źródłach jazzu, zabarwioną jesienno-pastelową melodyką słowiańskich muzyków i wielkiej sztuki klasyki“, pisał Christoph Pfister w swoim artykule w Allgäuer Zeitung z dnia 14.02.2003 roku. W roku 2005 zespół Poetic Jazz, częściowo w nowym składzie, koncertował między innymi w Düsseldorfie, Berlinie i Norymberdze.