Lasocki, Kazimierz

Lasocki, Kazimierz, polski malarz, członek „szkoły monachijskiej”. Od 1895 roku student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München), w latach 1895-1898 - prywatnej szkoły malarstwa Antona Ažbego. *01.03.1871 Gąbin, †11.09.1952 Warszawa. W latach 1890-1895 kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona (1831-1901) i Jana Kazimierza Kauzika (1860-1930, członek „szkoły monachijskiej”). Dnia 28.10.1895 roku wstąpił do Klasy Malowania z Natury (Naturklasse) Johanna Caspara Hertericha (1843-1905) na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium, po czym studiował u Franza von Stucka (1863-1928) - malarza symbolizmu i niemieckiej secesji zwanej „Jugendstil”. Ponadto, w latach 1895-1898 studiował w prywatnej szkole malarstwa Antona Ažbego (1862-1905). W trakcie studiów odbył podróże po Niemczech, Austrii i Turcji. W latach 1901-1905 był asystentem w prywatnej szkole Konrada Krzyżanowskiego (1872-1922) w Warszawie. W 1904 roku wyjechał na 10 lat do Włoch. W 1919 roku osiadł na stałe w Warszawie. – Lasocki malował portrety, akty, sceny rodzajowe i pełne światła pejzaże w stylu realizmu i postimpresjonizmu. Powszechne uznanie przyniosły mu obrazy przedstawiające pasące się bydło i pługi podczas pracy („Orka na Wołyniu”, Muzeum Narodowe w Poznaniu). Znaczna część jego dorobku uległa zniszczeniu w Powstaniu Warszawskim. Jego prace znajdują się w wielu muzeach na terenie Polski, w tym w Muzeach Narodowych w Warszawie i Poznaniu, w Muzeum Okręgowym w Lesznie oraz w Muzeum Miejskim w Zabrzu, a także na Litwie, Ukrainie i w Republice Czeskiej.