Kraszewska, Otolia

Kraszewska, Otolia (Otolia Gräfin Kraszewska, Otolia von Kraszewska), polska malarka i ilustratorka, członkini „szkoły monachijskiej“. Od 1890 roku do śmierci mieszkała i tworzyła w Monachium. Uczennica Władysława Czachórskiego, współpracownica monachijskiego czasopisma Jugend. *27.01.1859 Żytomierz (na Wołyniu, obecnie Ukraina), †1945 Monachium. Od końca lat 70. XIX w. studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w St. Petersburgu u Iwana Konstantinowicza Ajwazowskiego (1817-1900), rosyjskiego malarza marynisty ormiańskiego pochodzenia. W 1890 roku, poprzez znajomość z pochodzącym z Odessy i działającym w monachijskim kręgu polskich artystów malarzem Franzem Roubaudem (1856-1928), udała się do Monachium, gdzie najwidoczniej pobierała prywatne lekcje u polskiego malarza Władysława Czachórskiego (1850-1911, członek „szkoły monachijskiej“). Tam też, udzielając się zarówno artystycznie, jak i społecznie, szybko odnalazła swoje miejsce w polskiej kolonii artystycznej. Od 1892 roku wystawiała obrazy i malowane wachlarze na międzynarodowych wystawach sztuki w monachijskim Pałacu Kryształowym (Glaspalast), brała także udział w wystawach Monachijskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych (Münchner Kunstverein). W latach 1896-1916 monachijskie czasopismo Jugend opublikowało jej 21 ilustracji, w tym reprodukcje rysunków, ilustracji i winiet. – Kraszewska nauczyła się od Ajwazowskiego malarstwa realistycznego, które poprzez zastosowanie wyrafinowanej gry światła i cienia budzi wrażenie materialności i głębi przestrzeni. Z kolei od Czachórskiego przejęła motyw ukazywanej w naturalistyczny sposób kobiety - wytwornie ubranej, często siedzącej na tle szczegółowo przedstawionego wnętrza, udowadniając, że - podobnie jak on - potrafiła w mistrzowski sposób oddać tkaniny, kwiaty i biżuterię. Szarmanckie sceny przeważały również na ich ilustracjach dla czasopisma Jugend („Scherzo“, rocznik III, nr 6, 1898). Poza tym tworzyła także sceny alegoryczne i groteskowe („Reise ins Wunderland und zurück“ [Podróż do krainy cudów i z powrotem], rocznik I, nr 24, 1896). Jej praca przedstawiająca alegoryczną postać kobiety, która trafiła na stronę tytułową (rocznik V, nr 2, 1900), należy do najlepszych, najbardziej dekoracyjnych przedstawień figuratywnych powstałych w okresie Jugendstilu, czyli niemieckiej secesji. Publikowała także w polskich czasopismach takich jak na przykład Tygodnik Ilustrowany czy Świat. Ponadto tworzyła kompozycje kwiatowe, malowała portrety, projektowała ekslibrisy, okładki książek, tapety i parawany. Jak dotąd nic nie wiadomo, by jej prace znajdowały się w muzeach.