Kossowski, Henryk
Kossowski, Henryk, polski rzeźbiarz, uczeń Johanna Gottfrieda Schadowa w Berlinie; członek „Berlińskiej szkoły rzeźby“. Od listopada 1845 roku student rzeźbiarza Ludwiga Schwanthalera w Monachium; członek „szkoły monachijskiej“. *17.07.1815 Kraków, †19.09.1878 tamże. Ojciec rzeźbiarza Henryka Kossowskiego (II, młodszego, 1855-1921). W latach 1829-1831 studiował w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa, pod kierunkiem (prawdopodobnie wiedeńskiego) rzeźbiarza Józefa Schmelzera (Joseph Schmelzer). Od 1835 roku studiował u Johanna Gottfrieda Schadowa (1764-1850) i Christiana Daniela Raucha (1777-1857) na Królewsko-Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königlich Preußische Akademie der Künste) w Berlinie. Za popiersie króla Fryderyka Wilhelma III otrzymał nominację na artystę rzeźbiarza akademickiego. Uzyskawszy stypendium miasta Krakowa, udał się 1 listopada 1845 roku na studia do Monachium, gdzie – choć nie figuruje w księdze immatrykulacyjnej monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych – studiował pod kierunkiem rzeźbiarza Ludwiga Schwanthalera (1802-1848) oraz w pracowni Johanna von Halbiga (1814-1882). Następnie udał się do Paryża. W latach 1850-1873 (1846-1875?) sprawował funkcję kierownika Katedry Rzeźby w Szkole Rysunku i Malarstwa w Krakowie. Do jego uczniów należeli: Tadeusz Barącz (1849-1905) i Parys Filippi (1836-1874) – obaj byli członkami „szkoły monachijskiej“, Franciszek Wyspiański (1836-1901), Wojciech Grabowski (1850-1885, członek „szkoły monachijskiej“) oraz Walery Gadomski (1833-1911). – Do jego wolnostojących rzeźb należą między innymi: „Parys i Helena“ czy „Chrystus uzdrawiający ślepego“. Jego relikwiarz błogosławionej Bronisławy (patrz zdj. tytułowe) jest wykonany w stylu późnoklasycystycznym. Jego prace znajdują się klasztorze franciszkanów w Krakowie (popiersia Jana i Piotra Kochanowskich) oraz w Muzeum Narodowym w Krakowie (popiersie Juliana Ursyna Niemcewicza).
