Kauzik, Jan Kazimierz

Kauzik, Jan Kazimierz, polski malarz, rysownik i muzeolog, członek „szkoły monachijskiej“. W latach 1882-1885 student monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste München). *08.02.1860 Warszawa, †18.09.1930 tamże. W latach 1875-1881 pobierał nauki w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Aleksandra Kamińskiego (Alexander Kaminski, 1823-1886) i Wojciecha Gersona (1831-1901). W tym czasie został wyróżniony srebrnym medalem Akademii Sztuk w St. Petersburgu. Dnia 21.10.1882 roku rozpoczął studia w szkole malarstwa na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium, gdzie do 1885 roku studiował pod kierunkiem malarza historycznego Sándora (Alexandra von) Wagnera (1838-1919); w latach 1880-1882 był stypendystą warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W latach 1886-1930 był profesorem w warszawskiej Klasie Rysunkowej (od 1920 roku Miejska Szkoła Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie; stanowisko objął po profesorze Kamińskim. "Od 1898 roku zajmował się również działalnością muzealniczą: przez pierwsze pół roku pełnił obowiązki kustosza Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie (obecnie Muzeum Narodowe); w latach 1907-1908 sprawował pieczę nad prywatną kolekcją Cypriana Lachnickiego (1824-1906), byłego dyrektora warszawskiej Klasy Rysunkowej (1867-1904) oraz Muzeum Sztuk Pięknych (1876-1906); w 1913 roku wrócił do pracy w muzeum i do końca życia był jego kustoszem. – W latach 1879-1886 Kauzik wykonywał rysunki według obrazów innych artystów; ich reprodukcje ukazywały się w warszawskim czasopiśmie Tygodnik Ilustrowany. W roku 1881 w Białej Cerkwi (obecnie Biła Cerkwa na Ukrainie) malował różne widoki na zlecenie zamieszkałej tam szlacheckiej rodziny Branickich. W Monachium powstały najlepsze prace artysty, a wśród nich często utrzymane w ciemnej tonacji obrazy rodzajowe w duchu realizmu „szkoły monachijskiej“ takie jak „Skarb babuni“ (1885, patrz zdjęcie tytułowe), „Sklavin“ (1889, Niewolnica), „Erster Trost“ (1889, Pierwsze pocieszenie), „Miłosierdzie“ (1891), „Unter dem Einfluss des Buches“ (1891, Pod wpływem lektury), potem przedstawienia tak zwanych „charakterystycznych typów“ („Przekupień hiszpański“, 1884) a w kolejnych latach liczne portrety, między innymi Wandy Suchockiej (1893, olej, Muzeum Narodowe w Warszawie) oraz budowniczego Adolfa Wolińskiego, a także pejzaże. W roku 1887 Kauzik stworzył kompozycję religijną „Nawiedzenie NMP“ dla kościoła w Kownie (obecnie Kaunas na Litwie). Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Krakowie i Warszawie oraz w Pałacu Biskupim we Włocławku.