Hannover-Bothfeld
Większość ofiar to więźniowie oddziału obozu koncentracyjnego Neuengamme w Hanowerze-Ahlem. Przewieziono ich najpierw ze zlikwidowanego getta żydowskiego w Łodzi do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, a w 1944 r. przeniesiono ich do pracy przymusowej w przedsiębiorstwach „Continental” oraz „Metallwerke Hannover” do Stöcken, a następnie do Ahlem. W samym obozie w Ahlem zginięło lub zostało zamordowanych około 750 więźniów. Dość sprawnych fizycznie część więźniów została wysłana 6 kwietnia 1945 r. przez esesmanów na tzw. marsz śmierci do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen. Większość z nich marszu nie przeżyła. Blisko 200 chorych więźniów pozostało w obozie, który został ostatecznie wyzwolony przez amerykańskich żołnierzy. Niestety większość z nich z powodu złego stanu zdrowia zmarła w następnych tygodniach i miesiącach w szpitalu Heidehaus.
Większa część zmarłych pochowanych w kwaterze wojennej cmentarza żydowskiego Bothfeld to 319 polskich Żydów, którzy zmarli jeszcze przed opisanymi wyżej wydarzeniami. Ich urny imienne znaleziono w 1948 r. na obszarze obozu w Ahlem i następnie przeniesiono na cmentarz w Bothfeld.
