Historia ruchu pro-Solidarnościowego w Niemczech
Wprowadzony 13 grudnia 1981 roku przez reżim komunistyczny stan wojenny wywołał międzynarodową reakcję społeczną w postaci niesienia pomocy dla Polski w skali do tej pory niespotykanej. Powstały pierwsze grupy stawiające sobie za cel pomoc dla działającej w podziemiu Solidarności. W Düsseldorfie w dniach 13–14 marca 1982 roku odbył się I Zjazd Koordynacyjny, w którym uczestniczyli działacze Solidarności przebywający w RFN. Reprezentanci Grup Roboczych „Solidarności” postanowili utworzyć w Bremie – Biuro Informacyjno-Koordynujące „Solidarności”.
Biuro miało spełniać rolę centrali informacyjno-koordynującej działalność organizacji pro- „Solidarnościowych” na terenie RFN i Berlina Zachodniego. Angażowało się we wszystkie akcje organizowane przez emigracyjną „Solidarność”, utrzymywało kontakty ze Związkami Zawodowymi (DGB), działaczami SPD oraz CDU/CSU. W 1983 roku rozpoczęło wydawanie „Biuletynu Informacyjnego” w języku niemieckim. W dniach 21–22 września 1983 roku członkowie Zarządu: Marek Mikołajczyk, Henryk Jagielski, Adam Dembowski oraz Bogdan Felski ujawnili się w Ambasadzie PRL w Kolonii i złożyli oświadczenia o rezygnacji z dalszej działalności. Po tym zdarzeniu Związki Zawodowe cofnęły dotacje, a burmistrz Bremy wymówił lokal.
Zadania biura przejął na siebie Komitet Pomocy Solidarności w Moguncji (Hilfskomitee Solidarność Mainz e. V.), który stał się również koordynatorem wszystkich organizacji pro-solidarnościowych w RFN i Berlinie Zachodnim. Został on założony przez Jolantę i Andrzeja Wirgów w 1982 roku. Komitet prowadził rejestrację represjonowanych działaczy Solidarności. W kartotece tej już w roku 1983 znalazło się ponad 8000 nazwisk osób represjonowanych, aresztowanych, usuniętych z pracy. Ponad 1400 osób z tej listy zostało objętych akcją „patronatów”. Komitet wydawał niemieckojęzyczną wersję wydawanego w Paryżu „Biuletynu Informacyjnego NSZZ Solidarność”, a potem własny „Informations-Bulletin”, w którym zamieszczane były m.in. przedruki z prasy podziemnej. Biuletyn otrzymywali wszyscy posłowie, a w okresie późniejszym wszystkie frakcje reprezentowane w niemieckim Bundestagu oraz najważniejsi niemieccy politycy. Andrzej Wirga był przedstawicielem „Solidarności Walczącej” w RFN. W ramach Światowego Porozumienia Organizacji Wspierających Solidarność (Conference of Solidarity Suport Organisations – CSSO, którego był także członkiem) odpowiadał za przerzuty i szmugiel pomocy technicznej dla podziemia. Organizował demonstracje i akcje protestacyjne. Komitet prowadził szeroko zakrojoną akcję informacyjną. Andrzej Wirga udzielał wielu wywiadów nie tylko do prasy, radia ale również do telewizji niemieckiej. Dostarczał informacji dla Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Organizował spotkania z niemieckimi politykami i związkowcami. Przygotował wystawę zdjęć którą zaprezentowano w 1985 roku w siedzibie niemieckich związków zawodowych – DGB we Frankfurcie. W piątą rocznicę powstania Solidarności Walczącej pokazano w bońskim Konrad-Adenauer-Haus zdjęcia Niezależnej Agencji Fotograficznej „DEMENTI”. Wystawę otworzył niemiecki minister pracy Norbert Blüm.
Grupa Robocza „Solidarność” w Berlinie Zachodnim (AGS) powstała w grudniu 1981 roku. Do jej liderów należeli Krzysztof Wcisło, Krzysztof Kasprzyk, Barbara Nowakowska-Drozdek i Wojciech Drozdek. Grupa wydawała swój miesięcznik „Przekazy” redagowany przez Krzysztofa Kasprzyka a następnie przez Wojtka Drozdka. W roku 1984 „Przekazy” stały się organem prasowym Arbeitsgruppe „Solidarność” w Berlinie Zachodnim, Kolonii, Eschweiler – Aachen oraz Hilfskomitee „Solidarność” w Moguncji. W sierpniu 1982 roku Grupa otworzyła swoje biuro w Berlinie połączone z wystawą w dwulecie powstania NSZZ Solidarność. Mocną stroną Grupy była organizacja wystaw. Obok wystawy prac Andrzeja Krauze, zorganizowano wystawę prac artystów z NRD, zarówno tych którzy wyemigrowali do RFN, jak i tych którzy jeszcze tam pozostali. Wystawie towarzyszył specjalny numer „Przekazów”, który w całości poświęcony był opozycji w Niemczech Wschodnich. W 1984 roku Arbeitsgruppe „Solidarność” Berlin Zachodnim zakończyła swą działalność.
„Towarzystwo Solidarność” – Gesellschaft Solidarność powstało z nieformalnego Komitetu Obrony Solidarności (KOS). Zostało zarejestrowane w 1983 roku w Berlinie Zachodnim, jej założycielem i przewodniczącym był Edward Klimczak. KOS i Towarzystwo Solidarność od samego początku skupiły się na: pomocy działaczom „Solidarności”, represjonowanym w stanie wojennym oraz na informowaniu społeczeństwa i Polaków na Zachodzie o sytuacji w Polsce. Pomoc polskiemu podziemiu polegała na przemycie do Polski maszyn i materiałów drukarskich, sprzętu nasłuchowego, nadajników radiowych i telewizyjnych. Przez granicę przemycano też książki oraz własne wydawnictwa w mini wydaniach, również literaturę w języku rosyjskim i ukraińskim. Przerzuty dla Wydziału Wschodniego Solidarności Walczącej organizował Kazimierz Michalczyk, a Leszek Kaleta obsługiwał „SW” we Wrocławiu. Towarzystwo Solidarność było członkiem Światowego Porozumienia Organizacji Wspierających Solidarność (CSSO), organizując w Berlinie Zachodnim jeden z jego zjazdów, w 1989 roku.
Komitet Obrony Solidarności (KOS) wydawał dwutygodnik „Biuletyn Informacyjny”, a następnie „Pogląd”. Od roku 1983 Komitet zaczął wydawać „Pogląd” w niemieckiej wersji językowej, jako kwartalnik pt. „Meinung”. Od 1985 roku „Pogląd” ukazywał się również w wersji zminiaturyzowanej przeznaczonej na wysyłkę do kraju.
Grupa Robocza „Solidarności” w Kolonii powstała w 1982 roku. Ze względu na lokalizację ambasady PRL-owskiej w Kolonii pełniła ona bardzo ważną rolę, gdyż to na jej członków spadał obowiązek załatwiania wszystkich formalności urzędowych związanych z częstymi akcjami protestacyjnymi i demonstracjami organizowanymi wspólnie z organizacjami wspierającymi NSZZ Solidarność.
Organizowała przemarsze przez miasto (13 grudnia 1983 roku), pikietowanie PRL-owskich placówek (13 maja 1988 roku), głodówki (24 grudnia 1981 roku i 06 maja 1985 roku), apele poległych w święto zmarłych (1 października 1984 roku), zbiórki pieniędzy, stoliki informacyjne oraz zbieranie podpisów pod petycjami (1 maja 1982 roku). Jedną ze spektakularnych akcji Grupy było zorganizowanie strajku głodowego od 6 do 13 maja 1985 roku w obronie uwięzionych i skazanych na długoletnie kary więzienia członków Solidarności: Andrzeja Gwiazdy, Władysława Frasyniuka, Bogdana Lisa i Adama Michnika, przywódców KPN-u z Leszkiem Moczulskim na czele oraz przeciwko prześladowaniu Kościoła katolickiego i jego kapłanów. Podobne akcje zostały również zorganizowane w Brukseli, Paryżu, Londynie, Wiedniu, Manchester, Oslo i Chicago. Do liderów Grupy należeli Jerzy Lisiecki, Stanisław Wolnik, Krzysztof Chorosiński, Marek Poliwski, Stanisław Cegliński, Dorota Leszczyńska.
Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler – Aachen e. V. Początki grupy sięgają sierpnia 1982 roku kiedy nawiązała kontakty z Biurem „Solidarności” w Bremen i Arbeitsgruppe „Solidarność” w Berlinie Zachodnim. Jej działalność koncentrowała się wtedy głównie na zbiórce i wysyłce lekarstw oraz pomocy humanitarnej. Z upływem lat grupa się rozrosła, dołączyły nowe osoby z Aachen stąd nazwa grupy Eschweiler – Aachen. W połowie lat osiemdziesiątych grupa liczyła ponad 150 osób i miała swoje oddziały w Düren, Monheim i Bonn. Prowadziła działalność informacyjną wśród Niemców i Polaków. Zorganizowała trzy wystawy o Solidarności, jedną w Ratuszu miasta Eschweiler, drugą w bibliotece miejskiej miasta Aachen, a trzecią w aacheńskiej Barockfabrick – w 10 rocznicę powstania Solidarności. Grupa wydawała ulotki, współredagowała wydawany w Berlinie Zach. miesięcznik „Przekazy”, kolportowała „Biuletyn Informacyjny” oraz podziemną prasę z kraju. Organizowała stoliki informacyjne. Od 1983 roku grupa współorganizowała prawie wszystkie demonstracje, które odbywały się pod PRL-owską ambasadą w Kolonii oraz brała udział w demonstracjach organizowanych przez inne niepodległościowe organizacje np. ChSWN, ZPU czy POMOST. Grupa współpracowała z innymi organizacjami pro-solidarnościowymi w RFN: Hilfskomitee „Solidarność” z Moguncji, Arbeitsgruppen „Solidarność” z Kolonii, Monachium i Berlina Zachodniego oraz Towarzystwem „Solidarność” z Berlina. Od roku 1986 Grupa włączyła się do światowego ruchu organizacji pro-solidarnościowych zorganizowanych w CSSO (Conference of Solidarity Support Organisations), do której została przyjęta na zjeździe w Londynie w 1987 roku. W ramach CSSO Grupa uczestniczyła m.in. w akcji patronatów, wspierając małe „zakładowe” wydawnictwa w kraju. AGS nie tylko uczestniczyła w zjazdach CSSO, ale również je organizowała. Pierwszy w 1988 roku, a drugi w X-tą rocznicę Dni Sierpniowych w 1990 roku. Pomoc dla demokratycznej opozycji oraz solidarnościowego podziemia płynęła poprzez koordynatorów: Ryszarda Wyżgę – dla Regionu Pomorza Zachodniego; Jerzego Szczepańskiego – dla Regionu Środkowo-Wschodniego; Wojciecha Gawrona – dla Regionu Podbeskidzia; Aleksandra Zająca – dla Solidarności Walczącej. Ponadto za Śląsk odpowiedzialni byli koledzy: Bogusław Teodorowski i Mieczysław Zarzyczny. Za pomoc dla NZS-u: Wojciech Gawron i Aleksander Zając, który był przedstawicielem Centrum Informacji Akademickiej na Zachodzie. Sprzęt techniczny był przerzucany do kraju przez Andrzeja Wirgę z Hilfskomitee „Solidarność” w Moguncji oraz Józefa Lebenbauma z IPA w szwedzkim Lund. Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler – Aachen T. z. pomagała podziemnym wydawnictwom Regionu Środkowo – Wschodniego, Pomorza Zachodniego i Podbeskidzia, oraz wydawnictwom Niezależnego Zrzeszenia Studentów – NZS w Krakowie i Warszawie. Wspomagała finansowo strajkujących członków Solidarności. Pomagała Centrum Informacji Akademickiej w Warszawie oraz Solidarności Walczącej, z którymi AGS miała podpisane umowy o współpracy. Wspierała wydawnictwa m.in.: „CIA – Serwis Informacyjny NZS, „Solidarność Podbeskidzia”, „Z Dnia Na Dzień” – Dolny Śląsk, „Solidarność Walcząca”, „INDEKS” – Kraków, „BIULETYN” – NZS AE Kraków, „Na Bieżąco” – Opole, „Jedność” – Tygodnik NSZZ Solidarność Pomorza Zachodniego, „Obraz” – Szczecin, Tygodnik Wojenny, Komitety Obywatelskie: w Tychach, w Bielsku-Białej.
Solidarność Wolnych Polaków w Bawarii (SWPwB) została założona w 1983 roku w Monachium przez grupę osób związanych z Radiem Wolna Europa. Prezesem stowarzyszenia został Janusz Urbanowicz (były działacz ROPCiO – Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela), a potem kolejno Wojciech Stockinger i Nina Kozłowska. Stowarzyszenie wydawało „Biuletyn Informacyjny” a następnie „Polonik Monachijski”, ich redagowaniem zajmowali się m.in. Mirra Filipowicz, Jerzy Sonnewend i Bogdan Żurek. Była członkiem Światowego Porozumienia Organizacji Wspierających Solidarność (Conference of Solidarity Support Organisations – CSSO). Z organizacjami działającymi na terenie Bawarii, będącymi inicjatorami szeregu akcji i imprez na rzecz Polski, współpracowali aktorzy i artyści, w tym pracownicy Radia Wolna Europa. Wśród wielu, należy wymienić Jacka Kaczmarskiego, z którym występował też bard Praskiej Wiosny Karel Kryl, Wojciecha Stockingera, Santosa Liszko, Marcina Idzińskiego, a także znanego jazzmana Leszka Żądło. Wielką rolę w działalności na rzecz kraju, dzięki swoim kontaktom w środowisku niemieckim, odegrała również Barbara Kwiatkowska-Lass. W stanie wojennym aktorka organizowała pomoc dla kraju, opiekowała się uchodźcami politycznymi i ich rodzinami, wspomagała i organizowała akcje charytatywne. Stowarzyszenie przygotowało wystawę „Das Recht auf freies Wort” (Prawo do wolnego słowa), która była prezentowana m.in. w biblotece uniwersyteckiej w Eichstätt. Jej autorami byli Nina Kozłowska, Anatol Kobyliński i dr Witold Pronobis.
Grupa Robocza „Solidarność” (AGS) w Monachium została założona przez Jerzego Jankowskiego w 1982 roku. Wydawała ona biuletyn „Słowo Solidarności” redagowany przez Wiesławę Wołek. Na początku lat dziewięćdziesiątych Jerzy ginie w wypadku samochodowym. Nie zachowały się dokumenty z działalności grupy.
W drugiej połowie lat osiemdziesiątych powstały nowe organizacje pro-solidarnościowe: w Norymberdze – Teatr Bezdomny „Solidarność”, którego przewodniczącym był Paweł Ciesielski oraz Klub „Wolni i Solidarni” w St. Ingbert z prezesem Józefem Piotrowskim.
Z ruchem pro-solidarnościowym w Niemczech współpracowała Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów (ChSWN), Związek Polskich Uchodźców (ZPU), Polska Partia Socjalistyczna (PPS), Ruch Społeczno-Polityczny „Pomost”, Klub Polski w Hamburgu, Polski Klub Informacyjny w Hanowerze, Klub Niezależnej Myśli Politycznej im. Juliana Mieroszewskiego w Monachium, redakcja biuletynu „Nie Cenzurowano” (Komitetu „Solidarität mit Solidarność” z Düsseldorfu), redakcja „Biuletynu Informacyjnego” z Hamburga, bońskie Towarzystwo „Kontynent”, Sekcja Polska Radia Wolna Europa, oraz Kongres Wolnej Polski w Europie.
Wraz z powstaniem pierwszych komitetów i grup poparcia „Solidarności” rozpoczęła się zorganizowana pomoc dla NSZZ Solidarność i demokratycznej opozycji kraju. Początkowo działania koncentrowały się na niesieniu pomocy internowanym i ich rodzinom, na zbiórce i wysyłce lekarstw, organizowaniu akcji i obejmowaniu patronatów nad rodzinami osób represjonowanych np. AGS z Berlina Zach. współfinansowała w 1982 roku leczenie dziecka Grzegorza Palki – lidera „Solidarności” ziemi łódzkiej, w berlińskim szpitalu. Organizowano też pierwsze demonstracje, pikiety i manifestacje skierowane przeciwko dyktaturze PRL-u. Już w styczniu 1982 roku w Berlinie Grupa Robocza Solidarności (AGS) wraz z Komitetem Obrony „Solidarności” (KOS) zorganizowała miting polityczny – „Solidarność żyje”. W drugą rocznicę wprowadzenia stanu wojennego odbywały się demonstracje w Monachium i Kolonii. W demonstracji pod Ambasadą PRL w Kolonii obok przedstawicieli organizacji popierających Solidarność, wzięli również udział przedstawiciele Polskiego Klubu Informacyjnego w Hanowerze, oraz przedstawiciele pisma „Nie Cenzurowano” z Düsseldorfu. Demonstracji towarzyszyła konferencja prasowa zorganizowana przez AGS z Kolonii i Hilfskomitee Solidarność z Moguncji. 21 maja 1984 roku organizacje posolidarnościowe uczestniczyły w demonstracji pod sowiecką ambasadą w Bonn w obronie Andreja Sacharowa, zorganizowanej przez Towarzystwo Kontynent. Od 13 do 20 lipca 1984 roku AGS z Kolonii wspólnie z PPS oraz Ruchem Społeczno-Politycznym „Pomost” przeprowadziły akcje pikietowania placówek PRL-owskich, które zakończyły się demonstracją 21 lipca 1984 roku, pod Ambasadą PRL-u w Kolonii. W demonstracji tej obok ww. organizacji wzięli także udział przedstawiciele ChSWN, ZPU oraz organizacji prosolidarnościowych. Ta demonstracja zorganizowana w 40-tą rocznicę przejęcia władzy przez komunistów, miała zwrócić uwagę społeczeństwa niemieckiego na rozpoczęte 13 lipca 1984 roku procesy czołowej czwórki działaczy KOR-u, oraz na permanentne łamanie praw człowieka i obywatela w Polsce. 1 listopada 1984 roku pod Ambasadą PRL-u w Kolonii Grupy Robocze Solidarności z Berlina Zachodniego, Kolonii, Eschweiler – Aachen oraz Hilfskomitee „Solidarność” demonstrowały przeciwko reżimowi komunistycznemu w kraju, wyrażając jednocześnie sprzeciw i oburzenie z powodu zamordowania ks. Jerzego Popiełuszki. Uczestniczący w demonstracji przewodniczący ChSWN ks. Franciszek Blachnicki odczytał „duchowy testament” zamordowanego. Demonstrację zakończył apel poległych siedemdziesięciu trzech ofiar stanu wojennego.
3 listopada 1984 roku w Berlinie – po męczeńskiej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki – Towarzystwo „Solidarność” wspólnie z IGFM (Międzynarodowym towarzystwem Obrony Praw Człowieka), Junge Union (związkiem młodzieży przy partii chadeckiej CDU), działaczami „Grupy Roboczej 13 Sierpnia” działającej przy Muzeum Muru Berlińskiego, zorganizowało przemarsz żałobny ulicami miasta. 13 grudnia 1984 roku w Kolonii, AGS z Kolonii i Eschweiler – Aachen, Towarzystwo Solidarność z Berlina, Hilfskomitee „Solidarność” z Moguncji oraz ChSWN zorganizowały demonstrację domagającą się przywrócenia NSZZ Solidarność w Polsce.
W dniach 6 do 13 maja 1985 roku, pod Ambasadą PRL-u w Kolonii zorganizowano głodówkę 26 osób przeciwko uwięzieniu i przygotowywaniu procesów Władysławowi Frasyniukowi, Bogdanowi Lisowi i Adamowi Michnikowi. Obok AGS współorganizatorami akcji była PPS, ChSWN i Koło ZPU w Dortmundzie. Podobne protesty przeprowadzono w Londynie, Brukseli, Paryżu, Oslo, Wiedniu i Chicago.
3 czerwca 1985 roku, Towarzystwo Solidarność zorganizowało w Berlinie akcję protestacyjną połączoną ze zbieraniem podpisów pod petycją do Kanclerza Niemiec o przerwanie rozmów kredytowych z PRL-owskim reżimem. 24-go maja 1986 roku, AGS Eschweiler – Aachen wspólnie z AGS z Kolnii, CHSWN-em, ZPU, PPS-em i Stowarzyszeniem „KONTYNENT” zorganizowała demonstrację pod Ambasadą Sowiecką w Bonn przeciwko polityce ZSRR i skutkom wypadku w reaktorze atomowym w Czernobylu. 30 sierpnia 1987 roku, AGS Eschweiler – Aachen zorganizowała demonstrację pod Ambasadą PRL-u w Kolonii domagającą się przywrócenia NSZZ Solidarność i swobód związkowych w kraju. 13 maja oraz 31 sierpnia 1988 roku AGS z Kolonii i Eschwelier – Aachen zorganizowały pod Ambasadą PRL-u w Kolonii pikietę domagającą się swobód związkowych w Polsce i przywrócenia NSZZ Solidarność.
Społeczeństwo niemieckie było stale informowane o sytuacji panującej w Polsce, o represjach i o oporze Polaków. W tym celu np. Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów w latach 1983–1988 zorganizowała sześć Marszów Pokoju o Wyzwolenie Narodów na trasie Carlsberg - zamek Hambach (miejscu symbolizującym walkę o prawa demokratyczne i narodowe). Każdemu z marszów towarzyszyło sympozjum informujące o sytuacji w kraju. Informacji społeczeństwa niemieckiego o aktualnej sytuacji NSZZ „Solidarność” służyły liczne stoliki informacyjne w Berlinie Zach., Monachium, Kolonii, Bonn, Frankfurcie, Aachen. O sytuacji w kraju informowały też niemieckojęzyczne wydawnictwa: magazyn informacyjny Polskiej Partii Socjalistycznej „Die Wende”, „Meinung” wydawany przez Towarzystwo Solidarność w Berlinie Zach. oraz „Informations Bulletin” wydawany przez Hilfskomitee „Solidarność” w Moguncji.
Dużą rolę w informowaniu społeczeństwa niemieckiego o sytuacji w PRL odegrał powstały w 1985 roku w Monachium, Klub Niezależnej Myśli Politycznej im. Juliusza Mieroszewskiego. Klub skupiał w swoich szeregach wielu pracowników RP RWE, co z racji profesji jego członków stawiało go na czele instytucji najlepiej poinformowanych o sytuacji w kraju. Obok imprez na rzecz kraju Klub organizował spotkania, wystawy, prelekcje i prasówki na temat bieżącej sytuacji w PRL. Przewodził mu znany pisarz Włodzimierz Odojewski, zastępcami byli Adam Rosenbusch, Bogdan Żurek i Franciszek Kotliński, zaś sekretarzem Alina Grabowska. W Klubie aktywnie działała Barbara Kwiatkowska-Lass. Klub zakończył działalność w 2002 roku.
Ze spontanicznie tworzonych, rozsianych po całym świecie prosolidarnościowych organizacji powstało w 1983 roku Światowe Porozumienie Organizacji Wspierających „Solidarność” – CSSO. Skupiło 45 organizacji z czterech kontynentów. Wśród ogromu najróżniejszych akcji podejmowanych przez CSSO, za najważniejsze uważa się: „wyduszenie” słynnego miliona dolarów od Kongresu USA i zorganizowanie programu pomocy dla komisji zakładowych Solidarności.
Współpraca organizacji pro-solidarnościowych w ramach CSSO w niesieniu skutecznej pomocy dla kraju była nieodzowna i bardzo ważna. Łatwo było przewieźć pieniądze do kraju, gorzej już było z zabronioną przez komunistów literaturą, a zorganizowanie i przerzut pomocy technicznej wymagał już dużej specjalizacji. Do osób, które zajmowały się organizowaniem przerzutów do kraju należeli: Mirosław Chojecki z Francji, Józef Lebenbaum i Marian Kaleta ze Szwecji, Andrzej Świętek z Danii, Andrzej Chilecki i Andrzej Wirga z Niemiec. Korzystano więc z ich usług, jeżeli trzeba było przerzucić do kraju maszyny drukarskie, offsety czy powielacze, ale również sprzęt do nasłuchu MO i SB, sprzęt radiowy, czy specjalistyczny sprzęt do wykrywania podsłuchu. Dodatkowo każda z grup pielęgnowała swoje własne Kontakty z krajem. Pomoc od organizacji pro-Solidarnościowych otrzymali: Brukselskie Biuro NSZZ Solidarność za Granicą, NSZZ Solidarność, TKK NSZZ Solidarność, Solidarność Ziemi Łódzkiej, Solidarność Regionu Środkowowschodniego, Solidarność Regionu Podbeskidzie, Solidarność Regionu Pomorza Zachodniego, Solidarność Portu Gdańskiego, Solidarność Regionu Śląsko – Dąbrowskiego, Centrum Informacji Akademickiej NZS, oddziały Solidarności Walczącej we Wrocławiu, Katowicach, Poznaniu, Solidarność Walcząca, Konfederacja Polski Niepodległej - KPN, Grupa „Niepodległość”, Grupa „Wola”, PPS – Józefa Piniora, Polska Partia Niepodległościowa, Komitety Obywatelskie: w Tychach, w Bielsku-Białej, Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie, Andrzej Słowik, Zbigniew Romaszewski, Romuald Szeremietiew, Marian Jurczyk, Leszek Moczulski, Stefan Bratkowski, Kornel Morawiecki oraz wydawnictwa, tym m.in: „CIA – Serwis Informacyjny NZS, „Solidarność Podbeskidzia”, „Z Dnia Na Dzień” – Dolny Śląsk, „Solidarność Walcząca”, „INDEKS” – Kraków, „BIULETYN” – NZS AE Kraków, „Na Bieżąco” – Opole, „Jedność” – Tygodnik NSZZ Solidarność Pomorza Zachodniego, „Obraz” – Szczecin, Tygodnik Wojenny, PWA – Przegląd Wiadomości Agencyjnych.
W X-tą rocznicę powstania NSZZ Solidarność odbywał się w Akwizgranie zjazd Światowego Porozumienia Organizacji Wspierających Solidarność – CSSO, gdzie odbyło się spotkanie reprezentantów ruchu pro-solidarnościowego z przedstawicielami Komisji Krajowej NSZZ Solidarność oraz posłami Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W tym samym roku nastąpiło przekazanie insygniów prezydenckich II Rzeczypospolitej przez ostatniego Prezydenta na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, nowo wybranemu w demokratycznych wyborach Prezydentowi III Rzeczypospolitej Lechowi Wałęsie, a tym samym misja organizacji pro-solidarnościowych dobiegła końca.
Alexander Zając, czerwiec 2022
Dodatkowe informacje:
Klub Polski w Hamburgu (Klub Polski w RFN) zajmował się koordynacją pomocy dla Solidarności na terenie Hamburga. Przy Klubie działały inne organizacje niepodległościowe: SPK, koło PPS, Konfederacja Polski Niepodległej czy Solidarność 80. Klub organizował spotkania z działaczami opozycji m.in. z Marianem Jurczykiem czy Romualdem Szeremietiewem. Organizował demonstracje i akcje protestacyjne, w tym słynną demonstrację „na łódkach” pod Konsulatem Związku Sowieckiego, gdy nie udzielono zezwolenia na podejście pod budynek Konsulatu od strony ulicy. Przez wiele lat Klubem kierował Maksymilian Pelc a następnie Arkadiusz Kulaszewski.
W sieci:
1. CSSO - Conference of Solidarity Support Organizations - Światowe Porozumienie Organizacji Wspierających Solidarność http://en.wikipedia.org/wiki/Conference_of_Solidarity_Support_Organizations
2. Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler – Aachen e.V.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Arbeitsgruppe_%22Solidarno%C5%9B%C4%87%22_Eschweiler-Aachen_e.V.
http://www.dw.de/dw/article/0,,15584318,00.html
3. Sekcja Polska Radia Wolna Europa http://pl.wikipedia.org/wiki/Radio_Wolna_Europa
